Artık öğrettin bana hissizlik hissini..
12 Ocak 2017, 16.05 A- A+
Geçen akşam buzda kayıp, yere şiddetle düştüğümde anladım kendimi aslında. Hemen hiçbir şey olmamış gibi kalktım. Dizlerim ve ellerimin buz kaplı soğuk zemine çarpmasıyla yanan bedenimin acısını yok saydım. Kendi kendime güçlü olmayı öğrendiğimi sanıyorken, hiç de güçlü olmadığımı hissettim o anda. Her durum karşısında nasıl büyük kahkahalarım varsa bir o kadar da üzülmeliydim. İzin vermediniz buna. Bedenime biçtiğiniz kılıflara giremiyorum. Buhranımı sansürsüzce kimseye anlatamıyorum. Hepiniz sanki çok normal insanlarmışsınız gibi yargılamaya, isim koymaya başlıyorsunuz. Nedenböylesiniz? Ben neden böyle olduğumu biliyorum. Siz de anlatsanıza, dinlerim.
Kendime söz veriyorum. Çocukluktan gelen bir sıkıntı. Söz verilipte tutulmadığı zaman kan akışım değişiyor. Tedavi olmayacağım. Siz söz vermemeyi öğreneceksiniz. Ben artık sabahları uyandığımda yalan bakan gözlerinizi görmeyeceğim. Artık kimseyle uyanmayacağım. Çünkü uyku o kadar değerli ki, onu bölüşmeyeceğim. Kendime sakladım. Bana kalsın.
Ben de senin gibi, ben de herkes kadar herkes gibi olacağım. Biliyorum ki beni öyle sevmeyeceksin. Sevme zaten. Çünkü zaten sevginin ormanına girmemek için bahane buluyorsun sürekli. Yerler çamurmuş, ağaçlar çokmuş, açık hava yorarmış. Sen korkaksın. Kocaman bir korkak.
Sımdıkı uyuduğumuz geceleri yok sayar gibi, görmeyeli kaç gün olduğunu saymadığım kadar çok öpüyorum...
YORUMLAR