Maşallah amcanın biri o yaşta karın kaslarından sıra sıra baklava(!) oluşturmuş. "Gençlere taş çıkarıyorum." diyor. Reklam dönüyor; herkes de izliyor, dinliyor. Kimse "nerden taş çıkarıyorsun?" demiyor. Birine, ya da birilerine "Taş çıkartmak" bir deyim. Benzerlerinden üstün olmayı; onları geride bırakmayı anlatır. "Taş çıkarmak"sa taş ocaklarından taş elde etmeyi; ya da bizim çocukken yaptığımız gibi denize dalıp, dipten taş alıp çıkmayı(!) anlatır. "Bir tek harften ne çıkar?" demeyin; o bir tek harf tüm anlamı değiştiriyor. Deyimler kalıplaşmış sözlerdir. Anlamları mecazidir. Sözcüklerinin sıralanışı değiştirilemez; yerlerine eşanlamlıları kullanılamaz. Doktor hastaya soruyor; " Rahatsızlığınız nedir?"Kafam dönüyor doktor bey." Doktor şaka yollu; " Dönmezse bana gel, çaresine bakarız; dönüyorsa sorun yok!" diyor. " Yanık olur anaların yüreği..." sözleriyle devam eden bir türkümüz var. Anaların evlatları için duyduğu kaygıyı, üzüntüyü anlatır. " Yanık olur anaların kalbi." derseniz, bir anlam ifade etmez. Bu kadar duyarlı olmamı yadırgayabilirsiniz.. Dilin bozulması; özensiz kullanımı, toplumun bozulması demektir.Sözünü ettiğim; ağız, şive, lehçe farklılıkları değil. Onlar dilin doğal, olağan, yöresel, değişim özellikleridir.

 Milletler, dilleriyle vardır. Dili olmayan toplum "millet" olamaz. Halkın örnek alması, bilinçlenmesi için, sözlerimize, yazılarımıza özen gösterelim.

 Dillerin gelişip güzel, etkileyici hale gelmesi; yazarlar, şairler,tiyatro, sinema sanatçıları, politikacılar, devlet adamları, yazılı, sözlü, görsel yayın organları ... vd. sayesinde olur. "Bu dil ağzımda annemin sütüdür." diyor Yahya Kemal. Ana sütü nasıl yaşam kaynağıysa" dil" de o denli yaşamsal, o denli önemlidir.

 Burada tümünü dile getirmem olanaksız ama Türkçe'ye yaptıkları hizmet ve katkı dolayısıyla saygıyla anmak istediğim şair ve yazarlar var: Kaşgarlı Mahmut; Yusuf Has Hacip, Yunus Emre,Mevlana, Karacaoğlan, Dadaloğlu, Kazak Abdal, Kaygusuz Abdal, Hacı Bektaş Veli, Nazım Hikmet, Behçet Necatigil, Hasan Ali Yücel, Can Yücel, Faruk Nafiz Çamlıbel, Orhan Veli Kanık, Orhan Şaik Gökyay, Yahya Kemal Beyatlı, Yaşar Kemal, Orhan Kemal, Fakir Baykurt, Sabahattin Ali, Halit Ziya Uşaklıgil, Aziz Nesin, Ömer Seyfettin,

 AliÇ.