Kadın ve erkek arasında yaşanan ve çok güçlü bir duygu olan aşkı, “romantik aşk” olarak adlandırabiliriz. ve bu aşkı “doğa aşkı”, “meslek aşkı” gibi deyimlerde ayrı tutmalıyız. 

Kadın yada erkek aynı anda hem doğaya hem mesleğine hatta daha bir çok şeye aynı anda aşık olabilir, ama insan karşı cinsten iki kişiyi aynı anda aşık olamaz. 

Demekki “aşk” ile “sevgi” arasındaki en keskin ve net ayrım “aynı anda” olma kavramı açısındandır. 

İnsan aynı anda birden fazla kişiyi sevebilir ama aşk tek bir kişiye olur. İnsan eğer birine aşık olursa, bu aşk birçok kişiye karşı duyduğumuz sevginin değerini geçersiz yapmaz. Mesala, annemize olan sevgimiz babamızı hiç sevmememiz ya da daha az sevmemiz anlamına gelmez. Bu yüzden aşk karşı cinsten birine duyulan aşırı sevgi ve bağlılık duygusu olarak nitelendirilir. Sadece iki kişi arasında yaşanılan bu duygu, ikinin birleşerek tek olma halidir, üçüncü kişinin varlığı diğer ikisi arasındaki aşkı geçersiz kılar, bitirir, yok eder. İnsan birçok defa âşık olabilir ama bu aynı anda olmaz. Yani aynı anda iki kişiye birden âşık olmak aşk duygusunun doğasına aykırıdır. Aynı anda birden çok kişiye duyulan şey ise sevgidir. Aşk ve sevginin genelde aynı olduğu sanılır, oysa aşk ve sevgi arasında fark siyah ve beyaz arasındaki fark kadar nettir. İsterseniz şimde sevgi ve aşk arasındaki farklılıkların bazılarına bakalım.

Aşk bağımlılıktır, sevgi bağımsızlık:Sevgi bir tek kişiyle sınırlı kalmaz, paylaşılır ve paylaşıldıkça çoğalır. Sevgi insanın içindeki aktif bir güçtür; Sevgi, sevenler ile sevilenler arasındaki sınırların korunduğu bir duygudur. “Sevgi, kişinin kendi bireyselliğini ve bütünlüğünü koruma koşuluyla birleşmedir. Sevgide, iki varlık bir birine benzer görünsede, yine de iki ayrı varlık olarak kalmaları gibi bir paradoks ortaya çıkar.” Aşk ise, himaye edilmek, sahiplenilmek, bir başkasının içinde erimek, hem öteki olmak hem ötekini kendin yapmaktır. Bu anlamıyla aşk bağımlılıktır.

Sevgi bilinçli, aşk bilinçsizdir: Sevgi süreç ister, kimse kimseyi görür görmez sevmez. Oysa aşk arzunun fitilini ateşlediği için bir görüşte olabilir. İnsan karar vererek sevebilir ama karar vererek âşık olamaz .... Sevgi, tanıma, bilme, görme, kabul etme sonucunda oluşur. tanımadığımız, görmediğimiz, bilmediğimiz birini sevemeyiz. Birini tanıdıkça severiz, sevdikçe daha iyi tanırız. Başka bir ifadeyle sevgi emek isteyen bilinçli bir tercihtir. Eğer birini sevmişsek onu neden sevdiğimizide biliriz. Oysa aşk, tanıdığımız yada hiç tanımadığımız, bilmediğimiz belkide hiç görmediğimiz bir kişiye karşı bilinçsiz ve tartışmasız bir kabul ile hissettiğimiz arzu ve tutkudur.  

Sevgi sıcaklıktır ısıtır, Aşk ise insanı yakar: Aşk, aslında sevgiyi de içerir ama aşk daha baskın ve ayakları yerden kesen yakıcı bir tutku ve arzudur. Sevgiye bakacak olursak sevgi, samimiyet, şefkat en çokta güveni içerir. Aşkta hissedilen arzu ve tutku tatminsiz bir yoğunlukta olduğu için büyük özlemle doludur; çünkü yoğun istek ve arzu sürekli yoksunluk duygusu yaratır. Aşkın da temelinde zaten eksiklik, yoksunluk yani sahip olunmayanı çok isteme çok arzulama isteği vardır. Aşk, sevgiden çok daha şiddetli ve yoğun bir duygudur ve âşık olunduğunda, duygumuzu partnerimize var gücümüzle yöneltiriz. 

Aşk tekildir sevgi ise çoğul: Sevgi kolektif bir duygudur yani çoğuldur. Aynı anda birçok kişiyi, olguyu ya da kavramı sevebilmeyi içerir, teklik, tekillik, içermez. Hiç kimse yaşamında sadece tek bir şeyi sevmez. Ama aşk tekil bir duygudur. İnsan âşık olduğu zaman o aşkından vazgeçmeden başka birine âşık olamaz. Dolaysıyla aşk aynı zamanda bir vazgeçiştir. İnsanın birini sevmesi için illaki başka birine olan sevgisinden vazgeçmesine gerek yoktur. Halbuki yeniden aşık olabilmek için mevcut aşkınızdan mutlak suretle vazgeçmek gerekmektedir...

İnsan İki farklı kişiye birden âşık olacak güce ve kudrete sahip değildir. Denemek hatta düşünmek bile zaten ahlaki değildir.