Pardon Bir Gerekir misiniz?
14 Nisan 2018, 12.34 A- A+
Son sözünü söyledi…
Tekrar son sözünü söyledi…
Hayır bir “son söz” daha geliyormuş, bitmek bilmiyor…
“Son söz” söyleme hastalığı. Bu hastalığa kapılanların geçerli-geçersiz kendilerince sebepleri olabilir. Hastalığa yakalanan biri olduğumda ben de, karşımdaki kişi için, maksat erdemliliği sağlamak yoksa şey değil, ona direkt bir şekilde, “tam bir budala olduğunu biliyor muydun?” diyemediğim zaman anlatırken lafı çekip çevirdiğim olmuştur ortamdan dolayı. E mecbur.
Karşıdaki anlamıyorsa ki bu normal, normal olmayan şey; “budala” olmaktır. Oysaki-ki bitişik yazılır-; Sıradan-vasat insan olmak ayıp değildir bence çünkü onlar da insan dimi, ayıp olan bunu gereksizliğine aldırmadan ve hiç utanmadan o vasatlığını sergilemeye devam etmektir. Şov yapılmamalı yani.
Ne mutlu anlayarak kabul edip sessizliğe gömülenlere… Böylece o "altta kalmamalıyım" tavırlı yıpratıcı psikoloji düzelmiş olacaktır. Tüm mesele kabul etmemekte…
Gereksiz olması vasatlıktır/hastalıktır.
Herkesin söyleyecek bir son sözü olabilir. Herkes sonuncu olmayı ve dahası son olmasını isteyebilir. Herkes yaşamak ve bazen herkes ölmek isteyebilir. Herkes öldürülmek istemezken, herkes öldürmek isteyebilir bazen. Son sözler bazen bir son bazen de iyi bir başlangıç sayılabilir. Son söz bazen hata olup süründüren bir talihsizlik yerine geçebilir. Ki bazen yaşamın kendisi hatadır. Tıpkı yaşama ve yaşamayı sürdürme isteği gibi. Hatalar bazen yaşamaktan ibarettir.
Bazen bir “öldürülen” son sözü son harfleri eksik bırakarak söylerken, hayat/yaşam durmuş gibi gelebilir... Bazen bir öldüren, tamamlanmış o son bir cümlesiyle susturabilir her şeyi ve herkesi… Bazen hayat bitmiş sayılabilirken, ölen-öldürülen yaşıyor sayılmış olabilir. Böyle de bakılabilir.
Bazen gereken, “olan”dır; bazen olması gereken, “olmayan”dır. Yandıysa çok şeyapmayın bu kısmı.
Gelelim öze; şair burada şunu demek istemiştir:
Keşke ölseniz gereksizler. :) Hem de gerekli olarak.
:)
YORUMLAR