Bu park, başka hiçbir parka benzemiyordu. Ankara’nın ruhuma işlediği nakışlardan birisi de bu parktı işte. İnsanı, tir tir titreten meşhur ayazımız bile; sanki, bu güzelim çukurda biraz daha hafifliyordu. Etrafı tahta çitlerle çevrili havuzun içinde kuğular, sakince yüzüyorlardı. Onları izlediğim her defa, hayran bırakıyorlardı kendilerine beni. En iyi ressama, 'hiç görülmemiş, şahane bir canlı çiz" deseler, bu kadar güzel bir yaratık çizemezdi, diye düşünüyordum. O güzel boyunları, gövdelerinin üzerine nasıl da kıvrılıyor; bembeyaz veya simsiyah bir tüy senfonisi, nefis bir gagayla birleşince, nasıl da görsel bir şölene dönüşüyordu izlenen. Sonra, ne güzel yüzüyorlardı; sanki yüzmek için hiçbir uzuvlarını kullanmıyor, hiç devinmiyorlar; onları, görünmez bir ip suyun üzerinde çekiyordu.  Zeus'un, Leda'yı baştan çıkarmak için kuğu kılığına girmiş olması, hiç de tesadüf olmasa gerekti. Bu mitos, ilk okuduğumda beni nasıl gülümsettiyse, yine öyle hınzırca gülümsedim.

Gözlerimi kuğulardan ayırdığımda; köşedeki kestanecinin, havuzun hemen kıyısında  olduğunu gördüm. Bana kaçamak bir bakış attıktan sonra, eğildi ve bir şeyi suya sokup çalkalamaya başladı. Sudan çıkardığında ancak görebildiğim bir bıçak, bulutların arasından zor bela sızan bir güneş huzmesiyle ışıldadı. Bu görüntüye dalmışken, kestanecinin yakınında olan bir kuğu huzursuzlanıp; enginlere açamadığı kanatlarını çırparak suda büyük halkalar oluşturdu. Kestaneci, yine bana bir bakış atıp arkasını döndü ve tezgahına doğru yürümeye başladı. Nedense bu adamın hem bakışı, hem kestane hazırlamak için kullanacağı bıçağı havuzda yıkamış olması, beni irrite etmişti.

                                                              --------------------------------------------

Birazdan; karnına, boynuna, cinsel organına girecek bir bıçakla; önce keskin bir acı, sonra da kırmızı sıcağı bir ıslaklık hissedecekti. Adam, saniyeler içinde saçından tuttuğu gibi yere yatırmış; ağza alınmayacak küfürler ve böğürtüler eşliğinde kesmeye başlamıştı kadını. Kadın, bağırmaya çalıştı, yalvarmaya, bırak demeye... Diyemedi. Kan gölünün içinde öylece kalakaldı.

                                                                  ---------------------------------------------

Kuğulu Park, bu berbat dünyadan, içinde kaldığım sürece ayırabiliyordu beni. Konumu gereği, dümdüz baktığınızda parktan başka bir şey göremiyordunuz. Hani sanırdınız ki; dünya buradan ibaret, böyle bir cennet dünya. Bu parkta her canlı, birbiriyle dost olarak yaşıyordu. Ağaçların, bitkilerin, böceklerin, kuğuların ve insanların birbirlerine zararları dokunmuyordu. Bu çukurdaki düzeni ve dengeyi, tüm dünyada oluşturabilseydi insanoğlu keşke.

Trafik akmaya başlamıştı. Gürültü patırtı başlayınca; geçirmem gereken on beş dakikayı, biraz aşmış olduğum ve gitme gereğim de, bu seslerle beraber vurdu yüzüme. İsteksizce kalktım oturduğum banktan. Son bir bakış attım güzelim kuğulara. Kar beyazı olan bir tanesi, tam da önümde duruyordu.  Kanadında kırmızı bir leke vardı veya bana öyle gelmişti. Dikkatli bakmaya fırsat bulamadan, tekrar havuza döndü ve yüzmeye başladı. Kestaneci, kestaneleri hazırlamış; ortalığı nefis bir koku kaplamıştı. Alelacele önünden geçerken, bir külah aldım, 'hayırlı işler' dileyip dış dünyadaki hengameye geri dönmek üzere parkın merdivenlerinden yukarı hızlıca çıktım. Kestanecinin donuk gözlerini ve kuğunun üzerindeki kırmızı lekeyi, bütün gün düşünecektim.