Ya herşey bir hikayeden ibaretse!
31 Temmuz 2018, 13.48 A- A+
Şuan balkonumun demirlerin deyim. Ve oradan bana bakan bir çift göz bile yok.
Sokağım bomboş. Karşı apartmanda yanan son ışıkta söndü.
Yalnızca koca bir karanlık, biraz rüzgar ve çok yüksekten geçen yolcu uçağının sesini duyuyorum.
Ellerimi salsam kurtulacak mışım? Soğuk ama nazikçe esen rüzgar yanaklarımı ısırıyor.
Aşağıya hızlıca mı düşerim yoksa bir kuğu gibi mi süzülürüm bilmiyorum. Beni hemen bulurlar mı yoksa sabah iş için apartmanın kapısından çıkan yan komşumu ?
Gökyüzünde bir tane bile yıldız göremiyorum. Kızıla boyanmış sanki her yer. Karanlığa doğru bakakalıyorum biraz.Kimsenin bir şey göremediği o yerde ben kendimi görebiliyorum.
Bir kaç yudum alıp yarım bıraktığım kahvem masamda. Kahveyi çıkarttığım dolabın kapağını bile açık unutmuşum. Sanki çokça acelem vardı. Mutfağımda oturmuş balkon demirlerinden kendisini boşluğa bırakmaya çalışan bir insan gibi izliyorum kendini. İnsan ölmeden ruhunu nasıl görebilir ki ?
YORUMLAR
teşekkürler güzel yorumunuz için...