Herşeyi unuturum da o son cümleni asla!
04 Ağustos 2018, 12.08 A- A+
140 TL için yeni taşındığımız eve gelen temizlikçi ablamızdan bahsedeyim biraz da size. 3 oda 1 salon evin duvarlarından parkelerine kadar elleriyle temizlemesinden değil tabi ki. Bunlar olağan şeyler artık.Etrafımızda bir sürü zengin insan varken bu insanlar bana onlardan daha bir zengin geliyor. Sanırım gönül zenginliğinden...
Laf lafı açtı ablaya sordum eşin ne iş yapıyor ?
Bana kocasının elektrikçi olduğunu ve yıllar evvel büyük elektrik trafosuna bir iş için çıkıp bazı işgüzar insanların o trafodaki elektrigi kesmemesi sonucu iki koluna birden elektrik çarptığını, iki kolunu da orada kaybettiğini anlattı.
Tabi benim bakışlarım birden değişiverdi.
Dedim çok büyük geçmiş olsun. Ne zaman oldu peki?
Evlenmeden önce olduğunu belirtti. Daha bir şaşırır gözle bakmaya başladım.
Nasıl yani bile bile mi kabul ettin diye bir cümle döküldü içimden . Fakat söylemedim . Kendisi anlatmaya devam etti.
-Ben onu tanıdığımda iki kolu da yoktu dirseklerinden itibaren. Ailemde dahil olmak üzere herkes karşı çıktı. 17 yıldır evliyiz herşeyiyle ben ilgileniyorum. 2 tane dünya iyisi çocuklarımız var. Kocam hayatımda tanıdığım en iyi insandır. Onu bana Allah gönderdi. 17 yıldır asla yorulmadım pes etmedim. Beni yıkan çevremdeki insanların cümleleri oldu. Ama düşmedim bırakmadım. Kocam bana Allahın hediyesidir.
Gözümden istemsizce yaşlar bir nehir gibi aktı geçti. Ağlama sebebim acımaktan değildi. Bu kadar güzel seven insanların içlerinde büyüttükleri , onları diğer insanlardan ayıran güzel karakterleri. Beni duydulandıran buydu. Helal olsun diyebildim. Bizler bu günlerde böyle şeyleri duymayalı çok uzun zaman oldu.
Herşeyini unuturum da o ablanın tek lafını asla aklımdan çıkaramıycam.
- Ben Kocamı Hala İlk Günkü Gibi Seviyorum...
-Saygılar-
YORUMLAR
Henüz yorum yapılmamış :( Yazık ama blog sahibi senin yorumunu bekliyor olabilir