Zamanın hızına yetişemezsin koşarak, bedeninde bir çift kanatla doğmuş olsaydın  daha başka olurdu belki..

Ve Hayat..!

Kimileri için çok önemli, kimileri için gayet sıradan bir gündü. Kim bilir bugün insanların kaçı mutlu uyuyarak tamamlayacak bugünü, kaçı sevdiği tarafından terk edilmiş olarak bitirecek. Kaçı yeniden başlayacak hayata, kim bilir kaçı son gününü yaşayacak haberi olmadan?

Ve .. Aşk..!

Kaç kişi “Tamam olmak” için diğer yarısını bulacak, kaçı yanlış insanlara sarılıp mutsuz olacak, kim bilir kaçı “yapabilseydim, sesini ekerdim bir saksıya çiçek yerine“ diyebileceği o sesi duyacak? Gerçekten bizimle tamamlanacak bir “diğer yarımız” var mı bu evrende?Varsa nerede nasıl bulacağız birbirimizi? Milena’yı tanısaydım keşke Frida’yı, Tomris Uyar, Ayten, Piraye’yi..Belki onlar söylerdi eksik olanı...

Ve.. Şarkı..!

Derken, derin bir ahh ! Ahmet Kaya.. Kaç kişi “Oysa ben bu gece, yüreğim elimde, sana bir sırrımı söyleyecektim” diyecek? Bi dünya satır sonra. Bi dünya hatıra. Bi dünya hasret. Gök gürlerken, yağmur yağarken, mahcubiyetinden arkasına saklanacak duvar bile bulamazken, kaç kişi “sustum bugün” diyecek? “sadece sesini dinledim ” diyecek kaç kişi?


Ve.. Ölüm..!

Kaç kişi pişmanlıklarıyla hatalarıyla yüzleşip son sözlerini korkmadan söyleyebilir? Kaç kişi yarının son günü olduğunu bilerek son kez görmek istediklerine zaman ayırırdı? Ya sen kimlerle olmak isterdin mesela? Ve o insanlara da aynı soruyu sorsan,sonrasında o listede olmadığını görsen ne hissederdin?


Ve.. Son!

“Beni vur” dum.