AYNı Gün...
07 Eylül 2019, 11.54 A- A+Seninle aynı gün. Bugün beni öldürdüler baba.
İçimde uçuşan, koşan, çırpınan ne kadar canlı varsa. Aklıma yerleşik yarına dair ne kadar hayal
kurdumsa ve ne kadarsa her kalp atımında her nefes alışımda büyüttüğüm aşk, hep beraber öldük
biz baba...
Elbette bunu anlatmak istemiyorum sana. 30 yıl konuşamadıklarımızı 1 sayfaya sığdırmak, üstelik
benim dediğim her şeyi kaybetmiş, dudağımda kalmamış alkol tadından yoksunken pek mümkün
değil. Ben seni kaybedene kadar hep annemi özleyip ona ağlardım, şimdi senden kalanlarla seni
özlüyorum. Hala kendime seni sevdiğimi söylemeden.
Yine geceleri uyuyamıyorum ve hala başında bir şey isteyecek misin diye bekliyor gibiyim.
Televizyonuna dokunmadım uzun zamandır. İçim soğusun diye sürekli istediğin dondurman duruyor
ve merak etme çocuklar gelip çikolatasını, harçlığını alsın diye akşamları evin kapısı, sen rahat uyu
diye evin bir lambası açık evimizde.
Seninle aynı gün. Bugün oğlunu öldürdüler baba.
Kalbime kazıdığım, damarlarımda akıyor dediğim ne varsa. Satır satır anlattığım ne kadar özlem
biriktirdiysem içimde ve ne kadarsa dilime yerleşik savurup durduğum seni seviyorum şiiri bir
öpücüğün ardında, birlikte öldük baba.
Ben anlatmayacağım deyip yazdıkça sana, şeddelisinden eşşoğlueşşek dediğini duyar gibiyim. Ama dedim ya yıllarca konuşamadık ve seninle defnettik bize dair yaşanmayan her şeyi. Ben bu sesi
ardımdan kül tabağı fırlattığında ve harçlık almak için sabahın köründe peşinden koşup sağlam bir
tokat yediğimde de duymuştum. Neyse hem harçlık almıştım hem akşamında bir sürü çikolata.
Sonrası en tatlı tokattı eyvallah.
Baba, hani sen annemi anlatırken bir süre sonra yutkunmaya başlar, susar, konuşamaz, bize
bakmaz, zaten bir süre sonra kovardın ya bizi içindeki yangını görmeyelim diye. Kalbin aç, gözlerin
dolu tırnaklarını dizlerine batırıp dudaklarını ısırıp susardın ya. Şimdi anlıyorum...
Şimdi biliyorum ben senin nasıl sevdiğini ama, baba ben sanırım giderayak öğrendim sevmeyi.
Hatırlar mısın Şampiyon filmini seyrederken biz ağlamamaya gülerek
direnirken kardeşlerimle,
hepimizi odadan çıkarıp tek başına ağladığını. Ben o filmi de aslında yeni anladım. Olmadığında
öğrettiklerine de eyvallah.
Biliyor musun?
Yazdıkça hızla içimden bir şeyler eksilip duruyor ha bire. Yerine ne koyacağımı,neye tutunacağımı
bilmediğim. Boşver, yine sana anlatmayayım. Neyse ki yol yakın, artık biliyorum.
Baba, seninle aynı gün, ben bugün öldüm.
Geliyorum.
Aşksa, içimde kalsın!
YORUMLAR
Henüz yorum yapılmamış :( Yazık ama blog sahibi senin yorumunu bekliyor olabilir