Ve Sen...
12 Kasım 2019, 04.03 A- A+
Bir mucize oldu.
Çok zengindi kalbim(iz)!
Bir el dokundu gözlerimden gözlerini kaçıra kaçıra, sarıldı, öptü...
Teni tenime dokunduğunda, göremedi gözlerimin dolduğunu ona kavuşmanın mutlu heyecanıyla.
Tam 1000 yılın ardından dudak ucum titredi. Sonra;
Alışmak istemediğim bir yokluk sıkıştırıldı avuçlarıma belki son deminde hayatın.
Oysa henüz kokusunu duymuş, bir yudum almıştım. Genzime kaçtı hayalim. Yutkundum.
Bilmeyenler için söyleyeyim!
Yaşım devrik artık. Çok dalıyor gözlerim toprağa, bir de hiç dinmeyen ateşim var son zamanlarda.
Bazen uyandığımda iyi olacağım diye teselli edip gaz veriyorum kendime ama çabuk kesiyorum gazı.
Galiba bir çok şey gibi, şimdi ben vazgeçiyorum benden esirgenen hayattan da...
Yaşayacak ne kadar daha zamanım var bilmiyorum.
Kaç nefes alıp, kaç adım atacağım, kibrime yenilip kaç kalp kırarım hiç fikrim yok.
Ve şu sıralar ağız dolusu küfürler savurmak istiyorum etrafa. Neyse...
Bir mucize oldu demiştim.
Bundan uzun yıllar önce bir el dokundu. Kelime kelime dolaştı damarlarımda.
Virgülünde nefeslenmeden, noktasına aldırmadan her geçtiği yere bir ünlem koyup.
Bedenimin her noktasında bir sürü soru işaretiyle gitti, gittiğini sanmışım.Tekrar karşıma çıktığında
hiç kopmamış gibi, dün ayrılmışız gibi sarılabildiğimizde 6 yıl boyunca her şeyi biriktirdiğimi anladım.
İçimde kelebekler uçuşmadı, develer dövüştü. Aklım eserekli ki zaten öyleydi. Hızlı geçiyordu zaman
ama doyulamayacak kadar güzeldi.
Şimdi içimden biriktirdiğim kelimeler koparken siz bilmiyorsunuz can çekişir gibi ağlamak istediğimi!
Dudaklarım seviyorum diye terennüm ederken koparasım olduğunu. İçime yığılan her şeyi yakmak,
aklımdan geçen aşka dair ne varsa saçlarım gibi kazıyabilmek istediğimi. Ve bilmiyorsunuz inim inim
inlerken bile yine onu dilediğimi...
Biliyor musunuz?
Bilsem içimde böylesine yer edinmişken yanmayacak benimle, şu an kollarımdan başlayıp boynumu yangın yerine çeviren ateşi içimden çıkarıp, iyice korlayıp içine atlayabilmek isterdim.
Ya da tam tersi bilsem yine bir 6 yıl sonra 3-5 kelime uğrayacak aklıma, düşünebilsem yıllar sonra
kokusunu yeniden duyacağımı, birazcık hissedebilsem tekrar nefesi yüzümden geçecek diye, ben
bunun umudunun mutluluğuyla çok uzun yaşardım.
Ve sen; kızma bana, hangi cümleye başlasam sonu sana varıyor.
İki yakama yapışmış sarsarak kendine çekerken, beceremiyorum aşkının etrafında dolaşmamayı.
Ve ben söz olarak şuraya bırakıyorum, hep sana yazacağımı...
YORUMLAR