İÇERDEKİLER...
24 Kasım 2019, 01.15 A- A+
Gözlerim kapanmak üzereyken içimdeki seslerden Asabi, diğer tüm sesleri azarlıyordu..
-Susun da uyusun artık şu adam!
O an bir sessizlik oldu. Herhalde o bağırıştan sonra hepsi birbirlerine bakakaldılar..
Bağırış beni de kendime getirdi. Uyuklamaktan öne doğru eğilmiş başım, birden bire doğruldu.
Uyumamı isteyen Asabi, uyanmamı sağladı.
"Sorun yok. Beni rahatsız etmiyorlar. Zaten uyumak üzereydim." diye karşılık verdim.
Aradan 16dk geçti. Kargaşanın bitmesini bekliyorum... Keşke herkes susmuşken sessiz kalsaymışım..
Uzlaşma sağlayamadıkları konu ya da konular neydi? Onları bu hale getiren şey zaten kendileri değil miydi? Benden ne istiyorlar?
Soru işaretlerimin bir saniye içerisinde paramparça edilişini hissetmiştim adeta..
Parça parça edilenlerden geriye kalanlarla oluşturulan kocaman bir ünlem belirdi ❗️
Sadece uyumak istiyorum..
_____________________________________________
30 dakika sonra...
Emellerine ulaştılar. Kendimi sorgudaymış gibi hissediyorum. Küçük bir odanın ortasındayım ve etrafımda çember oluşturan insanlar...
Asabi, kurtarıcım gibi kapının hemen önünde bekliyor. Çemberde oluşan en küçük aralıktan kaçıp
onunla odadan çıkabilirim.. Bunun olmasını engelleyecek 3 kişi var.
Mantıklı,Merhametli ve Piç! Odanın en karanlık köşesinde kalmış bir de çocuk var. Onu çembere
almıyorlar.
Sorgulama başlıyor...
Mantıklı;
- Sevdiğin insanları düşün. Hepsini tek tek gözünün önüne getir ve söyle bana, kaç tanesi gerçek
anlamda SENİN?
Piç;
- Senin derken? O nasıl soru lan? Evcil hayvanlarını soruyormuş gibi 
Mantıklı;
- Seninle muhattap olmayacağımı kaç kez belirteceğim? Az ciddi ol diyeceğim ama bu senin
mayanda tutmaz. Susar mısın?
Piç;
- Hadi ordan.. Trrrekkk!
Merhametli;
- Lütfen konuya geri dönebilir miyiz? Kırmayalım birbirimizi...
Mantıklı;
- Cevap?
Onlar aralarında atışırken sorulan soru hakkında biraz düşünme fırsatı bulabildim.
Sahi, ne kadarı benim... Kaç tanesinin yanında kendim gibi hissediyorum? Konuşurken kelimelerimi seçmediğim insanlar hangileri?
Cümle kurarken her defasında "Aman karşı taraf kırılmasın, aman yanlış anlamasın" demediğimiz
kaç kişi var? Kelimelerden çok niyetlere odaklandığımız, kelimelere takılmadığımız kaç kişiii??
Ben;
- Hiçbiri..
Mantıklı;
- Bunu şimdi mi anladın yoksa daha önceden biliyor muydun?
Ben;
- Bunun cevabı sende değil mi? :)
Mantıklı;
- Haklısın.. Biliyordun fakat sende idrak sorunu var. Bana gelen tüm yollarını bi sarmaşık gibi sarmış MERHAMETLİ!
Merhametli;
- Sen neden sabahtan beri durup durup bana sarıyorsun...?? Ben de sana bir kaç soru sormak istiyorum. Düşünmeden samimi bir şekilde kaç kişiyle sohbetin oldu? Mantıklı olarak kelimeleri seçen her
zaman sen değil miydin?
Piç;
- Bırak şunu yahu! Bunun kafası çok düşünmekten yanmış broo
Mantıklı;
- Sayende samimiyetinin karşılıksız kalışını, suistimal edilişini ve yıpranışını gördüğüm için kelimeleri seçerek, olanların farkına varılması gerektiğine dikkat çekmeye çalışıyordum. Okunan ve duyulan tek şey kelimeler.. Niyetler değil!
Asabi;
- Mantıklı haklı..Bunun için hepimizin sorgulanması gerek ve bu saatte olacak iş değil.
Daha fazla uzatmayın! Bırakın adam uyusun. Saat kaç oldu.
Mantıklı;
- Daha ne konuştuk ki?
Asabi;
- Yeter dedim!
Asabi'nin bağırışından sonra tekrar sessizlik hakim oldu.. Karanlığın içinde köşede sinmiş halde olan çocuk sessizliği bozdu;
- SUÇLU BENİM!.
Devam edecek...
YORUMLAR