Düşünüyorum da!...
29 Mayıs 2020, 18.11 A- A+Kalabalığın içinde yapayalnız kalmış umudun hikâyesi...Kocaman ışıl ışıl gözleriyle sıradan insanların bakışlarından kaçmaya çalışırken,baksın istediğinin boş bakışlarına tahammül etmek zorunda kalan o sıcak gülüşün cümleleri...Elinde olmayan yüz ifadesinin sebebi,elinde olmasını istediğinin,aslında bi başkasının elinden tuttuğunu görmezden gelme çabası..Hayatını,o güzel gözlerini kirpmadan sevdiğine adayacağına kendini inandırmışken, sevdiğini buna bir türlü inandıramamış olman burukluğu...
Aslında anlatmak istediğim,kaybolup gitmesinden en çok korktuğun,ama bunun sadece kendine mantıklı geldiği şey...Aklının bütün herşeyi bir kenara bırakıp,sadece ona yoğunlaştığı,herşey silinse de onun ilk günkü rengiyle capcanlı gözünün önünde durduğu,kulaklarının sadece onun sesini duyduğu şey, 'aşk'...
Bir gün alıp başını gitmek düşüncesiyle kalbinde tuttugu sancı,içinde sakladığı her ne varsa duyurmak için gösterdiği çaba,kendi gülüşünün,aslında onun içten bakışından başka hiçbir şey olmadığını anlamanın umudu, ama ona sahip olmayı asla başaramayacağı gerçeğini değiştirmese de her defasında bir öncekinden daha sıkı sarılmanın gururu...
Uykuda, öncesinde ve sonrasında nefes gibi yakın ama ufuk kadar uzak..
Neden anlatır ki insan yalnızlığını?
Bunu paylaşmak ne kazandırır, kaybettirdiklerinin farkına vardığında ruhundaki çizikleri neyle kapatabilirsin?
Seni anlatanın sözlerin, anlayanın sadece kendin olduğunu hissettiğin anda, bütün cümlelerinin aslında koca bir yalnızlıktan ibaret olduğunu, bununla yaşaman gerektiğini, çarenin ise sadece kendin olduğunu anlaman için sana kimin ne söylemesi gerekir?
Acının esiri olduğun gerçeğini hangi anlamlı cümle değiştirebilir?
Sessiz kalmanın da bi çözüm olabileceği fikri doğmasın diye gözlerin hangi objeyi arar?
Aslında hayat iki kişinin kavgası..Yalnızlıkla boğuşan sen ve sahip olduğuyla boğuşan sen...
Kıymet bildiğin kadar kıymetli olmasan da, kıymet verdiğin kadar gururlu olan sen...
'Kırıp dökmeden yalnız kalmayı başarabiliyorsan ne mutlu'diye gururla yalnızlığını anlatabilen sen...
Kimse anlamasa da kendini anladığın için yarından umudu olan, anlattıklarından pay çıkaran kimseyi sahiplenmesen de, sahipsiz kalmadığın için tebessüm edebilen sen..
Düşünüyorum da...
Ne mutlu sahipsiz,sessiz kalmayanlara ki her zaman söyleyecek son bir sözleri var...
Tek kelime olsa bile...
'Seviyorum...
YORUMLAR