İÇERDEKİLER - GELECEĞE HAZIRLIK
06 Temmuz 2020, 02.25 A- A+Son günlerde ortalık pek bi sessiz.
İşlenecek malzeme yoksa, gürültü de olmuyor.
Aksi takdirde öfkelerinin rüzgarıyla kafamın içinde bir uçtan diğer uca savrulup durmaları içten bile
değil..
Ya umursamamayı öğreniyorum ya da fırtına öncesi sessizlik...
Aslında ikisi de umutlandırmıyor. "Sonuçlarına katlanabilmek mi?
Yoksa kökten bir çözüm üretmek mi?" diye düşünürken bir fısıltı duyuldu;
-Kökten çözüm için kimi kullanacağın önemli.Sonuçlarına katlamayı öğrenmek ise,senin için hiç zor olmaz.
Her zamanki acizliğinle olacakları kucaklarsın..
-Sanırım soru sormamam gerekiyor. Kahretsin! Yine malzeme verdim.
-Bunu söylediğine göre, seçimin ben olmayacağım.
Fısıltının sahibi "Mantıklı"ydı.Acizlikten kastını anlamış değildim.
-Bir şeylerin farkında olup da, farkındalıklarımı ifade edememek, daha doğrusu ifade ettiğimde bunu
karşımdakinin algılayamayacağını bildiğimden dolayı vazgeçmek ve daha da dolmak…
Sence vazgeçiyor olmam mı acizlik, yoksa diğerlerinin algılayamaması mı ?
-Asla vazgeçmemen gerektiğini sürekli hatırlatıyorum. Seni vazgeçmeye zorlayanları boşver. Farkındalık yoksunu, kanıksanmış beyinleriyle mutlu mesut yaşamaya devam etsinler. "Cehalet, mutluluktur"
Yapacağın tek şey;evrensel doğruları benimsemiş bireyleri tahammül eşiğinin altına göm ve onları nefretinle sulamayıp terbiye etmeye devam et...
Şu seçim saçmalığını da bize bırakma. Kendin yap!
Ses Mantıklı'nın sesi, fakat sözler ona ait değilmiş gibi.
Söylediklerinde haklı ve irdelemek şuan için doğru gelmiyor.
Tek güvencemin Mantıklı olduğunun da farkındayım. İleride ne olur bilinmez..
Ne olacaksa da onu harcamamam gerektiğini biliyorum.
YORUMLAR
Sincapların kuyrukları uzun ve kıllıydı. Koca koca gözleri vardı.
Muhtemelen beynimdeki kıvrımlardan dolayı beni ceviz sandılar. Ya da bunlar düpedüz kördü.
Yüzümü ısırmaya başladılar. Kanımın tadı hoşlarına gitmiş olacak ki daha daha daha ısırladılar, yüzümü parçaladılar. Yüzsüz kaldım.
Yüzsüz kalmam kader miydi diye düşündüm. Sincaplar parçalanmış suratımın tepesinde öylece duran gözlerime baktılar ve hiçbir şey söylemeden arkalarını dönüp gittiler. Gözlerim onları korkutmuş olmalı, bi an düşündüm de korkmalılar zaten.
İçerde misin?
İçerdeyim.
Notunuz: Bu tayfalarla bu gemi yüzmez. İçerde su var.
Notunuz: Bugün oylar P.ç ten yana... Mantıklının canı cehenneme. Psikopatik kurabiye bi şeyleri yok ettiğini sanmasın boşuna. Bi şeyler yok olduğu için o var oluyor..
Notunuz: Bu bölüm bi öncekinden daha güzeldi.
Hüüüüüüüpppppppppppppppp Jiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitttttttttttttttttttt