DÜŞÜN Kİ, SEN VARSIN SADECE!..
12 Temmuz 2020, 21.36 A- A+
Yarın sabah açtığında gözlerini yaşama tekrar, çoğu zaman olduğu gibi çok zor gelecekse de terketmek sıcacık yatağını, ayaklanacak bedenin nihayetinde farklı bir sabaha adım attığının farkında olmaksızın..
Tamamen kurgu olan hayal ötesi bir sabaha kalktı kaşların kirpiklerine doğru habersizce herşeyden. Kısa bir süre sonra kimse olmadığını görüyorsun evde gözlerin ne kadar arasada ve duyamıyorsun hiç bir ses. Pencereden dışarı bakıyorsun istemsizce ve herzamanki bakışların olsa da bu, kısa bir süre sonra normal olmadığını görüyorsun baktığın yerlerdeki düzeneğin.. Ne bir vasıta kornası, ne bir araç, ne de bir insan trafiği yok!..
Giysilerini giyip alelacele caddeye atıyorsun kendini, beyninde gri renkte soru ve ünlem işaretleri beraberinde. Bakınırken sağa sola hayretler içerisinde , bir rüya olmadığını deneyliyorsun tüm bu karşılaştıklarının ve karşılaşamadıklarının yoklayarak ellerinle kahverengi gözlerini.
...............
...............
Anlıyorsun ki bir süre sonra; dünya dönmekte hala, lakin nefes almakta olan hiç bir canlı kalmamış!.
Yalnız, hatta yapayalnızsın..
Bu şaşkınlık, bu üzüntü, bu sarsıntı da neyin nesi dostum, sevincini haykırma vakti gelmedimi artık sence de. Bak hayalini kurduğun ve belki de hiç bir zaman sahip olamayacağın o son model otomobil ile yanından bile geçemeyeceğin o lüks villa senin artık. İstediğin şekilde gezip tozabilir, her günün gecesini faklı bir villada geçirebilirsin artık. Dahası da var tabii ki, dünyadaki tüm bankalar ve paraların sahibisin, en zengin ve tek zengin kişi sensin. Büyük mutluluk.. Hazırda olan herşeyi yiyip içebilirsin büyük bir hazla. Var olan tüm giysilerden hergün değişik değişik giyinebilirsin hiç bir engel olmaksızın. Limanlardaki gemiler ve pistlerdeki uçakları da unutmayalım tabii ki onlarda senin sorgusuz sualsiz..
Ne büyük bir zenginlik değil mi!..
Madalyonun ön yüzünün fotoğrafını çektik te madalyonun her daim iki yüzü olduğunu da unutmadık tabii ki.. Arka yüzü fotoğraflamaya çalıştığımızda ise;
Hergün fırından aldığın o sımsıcak tazecik ekmeği kim hazırlayıp sunacak sana artık, hangi doktora gideceksin en ufak bir rahatsızlığında ve miadı dolan tüm ilaç ve gıdaları kim üretip verecek hizmetine, nasıl havalandıracaksın o uçağı, kiminle sohbet edeceksin , kiminle gülecek, kime güleceksin. Konuşmayı unutacaksın belkide önce ve ardından gülmeyi. Hiç bir hedefin, hiç bir hayalin kalmadı artık ki hayalsiz ve hedefsiz kalmak la yaşamıyor olmak arasında doğru bir orantı vardır biliyorsun. Anılarını anlatabileceğin kimse yok artık etrafında ve tek başına ıslanacaksın yağan yağmurlarda ,güneşin kızgınlığından kaçmaya çalışan tek canlısın. Kimse bilmeyecek nelere sahip olduğunu ve övünemeyeceksin elde ettiğin hiç bir değerle.
Yiyeceğin tek bir bisküvit ve içeceğin bir damla su bile ne kadar anlamsız artık görüyorsun değil mi ve farkediyorsun değilmi ben olmadan sen ne kadar da yoksun aslında hayatta.. Ben varsam , bir başkaları varsa anlamı var yaşadıklarının ve hayattaki tüm maddiyatın. Ben ne kadar varsam o kadar değerlisin sen ve ne kadar varsan o kadar değerliyim ben.
O halde tüm bunlar neyin nesidir ki birbirimizi yiyoruz , yakıyor ve yıkıyoruz tüm geleceği ve hayalleri pervasızca. Herkesin sevmeyenleri ve düşmanı olduğu gibi sevmediklerin ve düşmanca tutum içerisinde oldukların var seninde madalyonun arka yüzünü hiç çevirmediğin sürece..
Uzak kalma, tam tersine daha da yakın ol artık hoşgörü, sevgi ve saygıya. Gösterdiğin hoşgörü, duyduğun saygı ve hissettiğin sevgi ölçütünde var olurum hayatında ve var olursun hayatta...
YORUMLAR
Tamam hatırladım. :))) Bokeh, bu film. Sanırım siz de izlediniz.. Güzel di mi.. İzlemediyseniz de izleyin. Öyle abartılı muhteşem bi film değil ama konu itibarıyla ilgi çekici.
Gerçi filmde tek sayılmazdı kahramanlar, iki sevgiliydi.
Yazıyı okuyunca değil ama filmi izleyince ben de baya bi düşünmüştüm bu durumu. Ne düşündüğümü uzun uzun yazarak sıkmayayım şimdi milleti. :))))
İzlanda güzel memleket gidesim geldi
Yarından sonraki sabah gözlerimi kapadığımda kendimi hiç tanımadığım insanlar arasında buldum. Öyle kalabalıktılar ki benim varlığımı hissetmediler. Aralarına karıştım, onlarla savaştım onlarla dans ettim, onlarla ateş yaktım, onlarla yolculuk yaptım...
Sonra gözlerimi açtığımda dünden önceki sabah; aynı mutfak, aynı masa, aynı kahve... Varlığımı onlar da hissetmedi. Oysa sadece ben vardım.
Bugün gözlerimi ne açtım ne kapadım....
Notunuz: Rast-ı Muazzam ne demek dedim, google cevap vermedi. Yetmedi Ferit Amcanın Lugatine baktım ordan da bi şey çıkmadı.
Sonra parçaladım, didik didik ettim Rast-ı Muazzam'ı..
Çok acı çekti ben parçalarken ama ses etmedi. Birleşmesi kaderdi parçalanması keder...
Hoşgörü ile, saygı çerçevesinde, sinirlensek bile alttan alıp kalp kırmadan yaşamayı başarabiliyorsak ne mutlu bize!!!!Bunları başaramıyorsak işte o zaman yandığımızın resmidir.
Güzel bir dille yazılmış, okuyucunun ilgisini çekip sürükleyen, sıkılmadan okuyabildiğimiz bir blog olmuş.Kutluyorum can-ı_gönülden Rast-ı_Muazzam