KARANTİNA GÜNLÜKLERİ..
05 Aralık 2020, 22.06 A- A+Bir otobüs terminalin de yakaladılar beni.. Temaslıymışım ne demek ti birine temas etmek
dokunmak onu yaşamak aslında ne kadar güzel duygulardı..
Öncesi şimdi selam vermeye bile korkarken.. Temaslı olmak.. İşim bitti evime yuvama
dönecekken terminal otobüs şirketi görevlisi sen gidemezsin risklisin dedi..
Ve bir anda aklımdaki soruları düşünürken iki emniyet gücü arkadaş apar topar beni emniyet binasına aldı.. Daha ne olduğun farkına bile varmadan.. Kendimi bir anda KÜREK mahkumları gibi hissettirdiler...
Bir şeyler söylüyordular duyuyor ama anlayamıyordum.
. Sanki zaman bana durağan olmuştu kuşların kanat seslerini duyuyordum..
Ağır ve narin çırpmaları... İnsanların bana bakışları... Vahşi bir yaratık hissi doğuruyordu bende.. Bir an düşündüm neler oluyor neden burdayım suçum neydi... Kime nasıl bir temasta bulumdum. " ileride değineceğim bir konudan burada bahsedeyim. Otobüs içindeki bütün yolcuları getirdiler ben karantina sürecinin 11. Gününde.. İçlerinden biri pozitifmiş :)) "
Biri benim adımı vermişti.. Ama kimdi?? Sanırım hiç öğrenemeyecektim.. Apar topar aldılar beni bir öğrenci yurduna .. Evimden uzak 14 gün başlıyordu.. Özgürlüğüm hiçe sayıldığı..
Ondört koca tek ve bir odada geçecek gün... Çoğu şeyin eksik olduğu odanın kapısından dahi çıkılmayacağı günler... Apar topar yakalandım kişisel hiç. Bir eşyamın olmadığı duş yok diş fırçası yok temel ihtiyaçlarının hiçe sayılması.... Zor bir süreç başlıyordu bunun farkındaydım ama yapacağım çok şey olmadığını da biliyordum... 1.2.3.4.. Derken süreç işliyordu günler hep aynıydı dört duvar kapı kilit... Arada kaçamak da koridora çıkıp insan görüyorduk.. Arada güvenlikler ikaz edene kadar kalıp yatıyorduk.. Mahalle kahvesi günleri yaşıyorduk gizli saklı kaçamak az da olsa mutluluk.. İnsan alışıyormu bilmiyorum ama alıştım gibi.. Kalan günlerimi umursamadan her doğan güneşe inat uyanıyordum gün saymadan özlemi unutarak..
YORUMLAR