Ruh Yorgunluğu
20 Şubat 2021, 02.56 A- A+
Sanki insan beyninin kendine ait bir iradesi var. Bazen hiç susturamayışımız bu yüzden onu.
Sanki karamsar ve sıkıcı bir karaktermişçesine sürekli ruh daraltıcı cümleler kurar.
Biz ise mecbur dinleriz çünkü o an bundan başka yapacak bir şey yoktur. Bizi öyle zayıf bir anımızda yakalar ki kendine bir kişilik yaratır kafamızın içinde konuşur durur... Kulaklarımızı tıkamamız fayda
etmez çünkü o beynimizin içinde bir yerde. Bazen arkada çalan bozuk bir radyo gibi boş bir cızırtı
bazense ağlamayı hiç kesmeyen bir bebek gibi, avutulmayı bekleyen. İçimizdeki bu savaş ölene dek bitmeyecek. Savaşmaktan yorulacağız bir ara sonra inatlaşacağız ama o içimizdeki bizimle zıtlaşan
karakter hiç susmayacak. Onunla yaşamayı, onu kontrol altına alabilmeyi ve onun bir parçamız
olduğunu öğrenmemiz gerek. Yaşadıklarımız çeşitlendikçe savaşlarımız artacak bir yanımızda gittikçe zayıflarken bir yanımızda en güçlü zırhlarımızı giyeceğiz. İnsan olmak ne tuhaf çoğu zaman dünyaları alır içine de bir dünyaya sığamaz bazen.
İşte ruh yorgunluğu derler ya buradan gelir o.
Beynimizin şu soruya bir cevabı olsaydı keşke:
Yaşadıklarımız mıdır bizi biz yapan yoksa biz, biz değil miyiz yaşananların ardından?
YORUMLAR
Henüz yorum yapılmamış :( Yazık ama blog sahibi senin yorumunu bekliyor olabilir