Islak Hamburger....
22 Nisan 2021, 11.56 A- A+
Usulca uzanıp bıraktı kitabı sehpanın üzerine.
Gece lambasına dokundu, titredi parmak uçları sanki elektrik kaçağına dokunmuşcasına.
Bu hissi seviyordu, uykuya ramak kala içine tuhaf bir heyecan enjekte ediyordu sanki.
“ uyu artık” uyarısı gibiydi. Belki de bir annenin iyi geceler öpücüğüydü.
Mağazada ki tanıtan kızda aynen öyle demişti zaten
“ bu gece lambası dokunmatiktir efendim bakın dokunun!
Gördünüz mü bir Annenin iyi geceler öpücüğü gibi hafif bir titreşim bırakır dokunduğunuz tene” .
Eğilip usulca “ alnımızı mı yoksa yanağımızı mı değdirmeliyiz bu metal gövdeye? “ dediğimde kahkahayı basmıştı...
Oysa şu ana kadar hiç düşünmemişti, dahası hiç aklına gelmemişti onunla alakalı hiç birşey.
Oysa dün gece defalarca dua etmişti, unuttursun diye yalvarmıştı Tanrıya.
Ta ki o kahrolası kitabın en alakasız yerinde yazan tek cümleyi okuyana dek.
“Kadıköy´de yediğimiz o ıslak hamburgerler..”
Alay edercesine, zihnimin unutmaya çalışan kıvrımlarına tazyikli su fışkırtırcasına acımasız.
Narin dokunuşlarla, dikilen kibritten bir kulenin en alt direğine atılan fiske kadar can öğütücü.
Huzurlu bir uykunun içinde görünen rüyanın en güzel yerinde çalan telefon zili kadar sinir bozucu...
Seni unutmaya çalışırken,
seni beynimden,
zihnimden,
hücrelerimden çıkartmaya ve hatta kemiklerimden acizce bu kadar çalışırken sıyırmaya...
Sen, kırklanıp abdest almış ruhuma böyle fütursuzca, çırılçıplak nasıl girersin ?
Nasıl diriltirsin bedeni bile kalmamış ruhsuz bir iskeleti ?
YORUMLAR