ÇÖZÜM ARAYAN VAR MI?
13 Mart 2022, 11.37 A- A+
Son günlerde İstanbul'a yağan kar ve sert hava şartları doğal olarak yaşantımızı da olumsuz etkiliyor. Bu sabah ekmek almak için fırına gittim, dönüşte yakınındaki Şok Market'in merdivenlerinde genç bir kadın yerde yatıyordu. Hemen önündeki taksiden inen bir kişi kadının nasıl düştüğünü görmüş. Ben 3 saniye geriden geldim ve yardımına koştuk.
Kadın sağ tarafına doğru yatmış ve piraz da paniklemiş halde bağırıyordu. Öncelikle sakinleştirmeye çalıştım. Bu arada diğer arkadaş ambulans çağırdı.
Kadına kendisini kıpırdatmayacağımızı, boynunda herhangi bir zedelenme varsa, hasarı büyütme riskimiz olduğunu anlattım.
Bir tarafında şiddetli ağrı duyup duymadığını sordum. Sırtının üst tarafında, boynunda ve kaburgalarında ağrı olduğunu ama aşırı olmadığını söyledi.
Uyuşma var mı dedim. Sağ elinin ve sağ bacağının karıncalandığını söyledi. Bu belirtilerden sonra kesinlikle kıpırdamaması gerektiğine iyice ikna ettik.
Ailesine haber vermek istediğimi söyledim, 20-30 metre ilerideki sitede oturduklarını söyledi. Güvenliğe gidip haber verdim.
Ambulansı beklerken, yoldan geçen bir kaç kişi daha gelip, kadını karga tulumba kaldırıp hastaneye götürmeyi önerdiler. İnanın zor engel oldum. Aksi gibi ambulans da bir türlü gelmedi. Tekrar aradık. Çok basit bir adres olmasına rağmen, yanlış adres verdiğimizi söylediler. Yeniden söyledik, tarif de ettik.
Kadının eşi geldi. İlk heyecanın geçmesini bekleyip, durumu özetledim. Kadıncağız yerde yatarken bile çocuğunun kahvaltısını sordu. Annelik böyle bir şey olsa gerek.
Taksiden inen adam da aynı sitede ablasının oturduğunu, tanıyıp tanımadıklarını sordu. Kimsenin kimseyi tanımadığını, selamlaşma bile olmadığını yattığı yerden söyledi. Komşuluk kalmadığından söz edildi.
Ambulans nihayet geldi. İlk bilgileri aldılar, boyunluk takıp, sedyeye aldılar ve hastaneye götürdüler,
Bu kadar çok insanız, bu kadar yakın mekanlarda yaşıyoruz ama ne kadar az insan tanıdığımıza hiç birimiz şaşırmıyoruz.
Karşı dairede kimlerin yaşadığını bilmeden yaşamaya devam ediyoruz.
İşin daha da garibi bu durumu kimle konuşursanız konuşun hepimiz aynı şeyleri söyleyip, şikayet ediyoruz. Ama hiç birimiz ardından karşı komuşuyu tanımak için bir çaba harcamıyoruz.
Şikayet ortak ama çözüm arayan yok. Ne trajik bir durum.
YORUMLAR