Kepir'de altı yılda, çok değerli öğretmenlerimiz oldu. Keşke hepsi hakkında yazabilecek kadar vaktim olsa. Ya da daha erken başlayabilseydim. Erken başlayamazdım, hamdım! Ortada başlayamadım; uğraştılar, çok uğraştım! Şimdi sona geldim; "Hamdım, piştim, yandım!"

                 Genelde yazılarımı önce deftere; sonra buraya yazarım. Bu defa acele ettim.

                 Selahattin Hüsnü Taran.

                 Resim öğretmenimizdi. Sadece öğretmen demek yetmez. Bir sanatçıydı. Ressamdı! Uzun boylu, tığ gibi, sportmen ve çok yakışıklıydı. Bir çok sanatçıda görülen, dağınıklık, umursamazlıktan onda eser yoktu. Bir hatip kadar düzgün, mükemmel bir hitabet kudretine sahip, biraz alaycı, espritüel neşeli, bir mizaca sahipti. Onun sayesinde, sanatkar denebilecek bir çok öğrenci yetişti. Ben o konuda bir varlık gösteremedim çünkü hem renk körü, hem astigmat tım. Tabi bunu öğrendiğim zaman zaten çok geç olmuştu. Sanırım o bunu sezmişti. Israrcı olmadı. Hanımı da resim öğretmeniydi. O, Lüleburgaz Lisesi'nde çalışıyordu. Şişmanca bir hanımdı. Ali adında bir oğulları vardı. Şimdilerde onu tv. sunucu ve programcısı olarak görüyoruz. Annesine benziyor. Söz söyleme yetisini babasından almış.

                      Selahattin Bey düzenli tertipli titiz adamdı. Elbisesi her zaman jilet gibi ütülü, Kepir'in tozuna çamuruna rağmen ayakkabıları pırıl pırıl boyalı, koyu kahve fötr şapkası her zaman kalıptan yeni çıkmış gibi düzgündü.

                     Cumartesi, pazar günleri, okulun önünde toplanılır hem bayrak töreni yapılır hem de öğretmenler öğrencilerde gördükleri eksikleri ya da takdir edilecek meziyetleri söyler, dikkatimizi çekerlerdi. Böyle bir gün Selahattin Bey bir çok şeyden söz ettikten sonra " Ben sizlerin ciğerinizi bilirim." dedi! Mesela Pamucak'ın donu telle bağlı. İnanmazsanız akşam yatmadan önce bakın. Ömer Pamucak; beyaz tenli, sarıya yakın açık kahverengi saçlı, ufak tefek sevimli, kendi halinde bir çocuktu.Bel lastiği kopa kopa kullanılmaz hale gelmiş; Ömer de bulduğu çok ince bir elektrik kablosunu lastik yerine geçirip önden bağlamış, geçici bir önlem almış. İyi de bundan Selahattin Bey'in nasıl haberi olmuş. Dedikoduyu, gammazlığı asla sevmez, kabul etmezdi. Çamaşırhane görevlisi Yusuf söylemiş hatta nöbetçi olduğu bir gün göstermiş olabilir. O konuşmadan sonra "Pamucak'ın donu telle bağlı" aramızda slogan haline geldi.

              Allah'tan rahmet diliyorum. Ruhu şad, mekanı cennet olsun. Ali Taran'a da başsağlığı diliyorum.

              Bugün Kepir konusuna "Bir güzel" insanı anarak devam ettik. Bu hamur daha çok su götürür. Devam edeceğim inşallah...

              Mutlu kalın, sağlıcakla kalın...

TC Ali Çakır

AliÇ.