Evet; bendim o . . .
29 Ağustos 2022, 19.21 A- A+
Evet, bendim o yalnız . . .!
Evet bendim asırlık hanın kapılarını çarparak çıkan, gündüz gece demeden kendini yollara vuran, rüzgâr ı rehber ve güneşi kendine palto yapan. Bulacaktım, yalnızlığımda kimdi kaybolan. Kimdi beni gene sarıp - sarmalayacak yüzüme gülüş, gözüme fer katacak olan.
Simyacıya gittim önce. Kumdan maden değil de, bulduğumda benim olacak kalabalıklara kumdan kaleler yapmayı öğretsin bana diye. Zül gelmiş olacak ki; ''-Nedir mücevherlerin yanında kumdan bir kale'' diye. Gönderdi beni bir deliye.
Deli ki ne deli. Bu dünyanın ötesine geçtiği gözlerinden belli. Önce sessizce izledi beni. sanki ruhumda benim bile bilmediğim yerleri gezdi. Yerdeki toprağı - çimenleri elledi ve yıldızları gösterdi kirli elleri ''orasıdır senin kalen'' dedi.
Yıldızlara gitmenin yolunu göstersin diye, başladım Hazan Fer'e giden bin yıllık yolu yürümeye.
Yıldızlara gitmenin yolunu göstersin diye, başladım Hazan Fer'e giden bin yıllık yolu yürümeye.
Ah Hazan Fer vah Hazan Fer; düşürdü beni bilgeliği ile bir utanç silsilesine. Neredeyse unutup soracaktım kendime ''-Buraya neden geldim'' diye. Hiçliğimden nasıl oldum mahcup, kaçtım Hazan Fer'den girdim yerin yedi kat dibine.
Yüzlerce yıl uğultusunu dinledim derinlerin, eğrilmiş bükülmüş oyuklardan hiç birine sığdıramadım yalnızlığımı. Derken kesif ettim suyun kaynağını. Neredeyse artık çıktığım yoldan vaz cayacaktım. Yalnızlığımı gözlerime doldurup suya kattım, su da beni kendine. Başladı bir alabora. Anlıyordum varmak üzeriydim artık bir sona.
Bir çatlaktan sizdim ömürdür aradığım cennetime; safirden suların arkasında yükseldi zümrüt ormanlar, zümrütler verdi yakuttan meyveler, yakutlar parıldadı altından ışık ile, çil çil doldu kulağıma huşu ile huzurun sesi.
Geldi yanıma bir kadife kedi; baktı bana. Uzattım elimi ve dokundu elime yumuşakça, belki de ilk defa güldüm böyle mutlu bu hayatta. Sanki kadife kedi fısıldadı; '' artık sen benimsin, bende senin.'' Ben mutlu kedi mutlu kavuştum aradığım sona.
YORUMLAR