İlk Yazım Bu Olmamalıydı Ama Oldu
15 Nisan 2023, 21.22 A- A+
Şu an yazı yazmak hiç aklımda yoktu. Ama burayı keşfedince doğaçlama yazmaya başladım bakalım. Aklıma ilk yalnızlık geldi. Çünkü şu an hissettiğim bu. Umarım bu normaldir. Umarım çoğu kişi de benim gibi kararsız bi yalnızlık içindedir. Kararsız dedim çünkü en yakınlarımın beni yalnız bırakmamakta ısrarcı olmasına rağmen ben onlardan kaçıyorum. Yakın olmak istediklerimin ise gerçek yüzlerini gördüğümden beri ruhen kimsesizim. Bu cümlelerin döküldüğüne inanamıyorum. Meğer içimdekileri dökmem, kendimle yüzleşmem için sadece yazı yazılacak bir yer gerekiyormuş. Sanırım şu an kendimle yüzleşmek istemediğim bir anmış. Bunları yazarken gözlerimden akan yaşlardan fark ettim. Özellikle "ruhen kimsesizim" kalıbını ilk defa ve öylece kuruverdim. Eskiden Türk kahvesini içerken keyif alırdım. Çünkü sohbet muhabbet demekti. Muhabbet konusu bitse hemen fal bakılır ve o boşluk kapanırdı. Ama tek başına kahve içmenin bi tadı yok..
Uzun bir mola verdim ama geri döndüm. Tüm bunları yazmaya ne gerek var diye düşünüp silecektim. Ama sonra geçmişim geldi aklıma. 10 sene öncesine kadar hastalıklarla ve kötü senaryolarla dolu bi hayatım varken yine de ayaktaydım, yine de yaşıyordum. Sebebi her karanlığımda defterlere ya da kendi açtığım bloguma içimi dökmemmiş yeni fark ediyorum. Peki bunu nasıl bıraktım biliyor musunuz? O sıralar her günümüzü birlikte geçirdiğim arkadaşım, yazdıklarımı okuyup güldüğünü söyledi. Oysa ben kendi kendime yazıyordum. Ama o günden sonra anladım ki aslında kendi kendime yazmıyor, arkadaşlarıma karşı bile aciz duruma düşüyormuşum. Yazmayı bu şekilde bıraktım. Öncesinde daha sıkıntılı bir yaşamım olmasına rağmen, kanserle savaşmama rağmen mutlu olmayı başarıyorken şu an başaramamamın tek farkı yazı yazmamakmış. Umarım eski bakış açımı yeniden kazanır ve yeniden yaşarım.
Lütfen beni tanıyan biri varsa yine "yazdıklarını okuyup gülüyorum" deyip beni içime kapatmasın.
Kendime iyi bakmalıyım. Hoşça kalmalıyım.
YORUMLAR
Senin acı çekmene gülen birisinin arkadaş değil, YILAN VEYA ŞEYTAN olduğunu düşündüm. :-(
Profilimde yazanları okumanı, o yazıların yılların deneyiminin süzgecinden geçtiğini düşünerek sana
ışık olmasını dilerim.
Eşini o lânet hastalıktan kaybetmiş birisi olarak bir gün masama gelerek '' Amca ben o lânet hastalığı yendim, çayını içmek üzere masana misafir geldim '' diyeceğin günün sabırsızlığıyla
ALLAH'A EMANET OL ...