Yaz mevsimiyle koptu gönül yayları. Sonra aldı beni düşünceler. Ülke ve ekonomisini vs vs sorunlarını düşün düşün baktım kurtaramıyorum bari kendimi kurtabilseydim dedim o da olmadı. Müzmin bekar ve sapım hala. En önemlisi uzun ömürlü ve şanssız. Tek kişilik tatilden yeni dönmek üzereyim. Aslında daha uzun kalmayı düşünüyordum da mutlu çiftleri görünce fikrim değişmeseydi eğer. Fazla sorumluluk gerektirmeyen tek kişilik hayat tercihi bazı zamanlarda batıyor. Tuşlu telefon döneminden gelmeyim ben. O zamanların samimiyetini çok iyi bilirim. 100 tl'ye 50 sms hakkı verirdi benim operatör. Naber nasılsınla 25 sms hakkı biterdi zaten, geriye kalan 25 sms hakkı ile randevulaşma tarihi belirlenirdi. Uzak mesafe aşkına o yarımlık mesajlaşmanın öncesi de yetmez bir daha kontör alınırdı. Bak kontör dedim. Sms başı 2 kontör. O zamanın 100 tl'si çok değerli olduğundan ikinci kontör paketi almak büyük fedakarlık gerektirirdi. Yaptım da, ne fedakarlıklarla aşkıma sahip çıkmaya çalıştım ben de. Dershaneden kaçıp hastane ziyaretine mi gitmedim, her şeyi denedim her şeyi. Gidemedim aslında. Küsmedi yine de. Canın sağolsunla kapattı o günü. Sonraki günler benim korkularımla açıldı, okuyacak evlenmeyecektim. Benden ümit çıkmayınca çıkan birini bulmuştu. Evlenmiş barklanmış mis gibi kurmuş bir yuva. Sen neler yaptın dedi, yapamadım diyemedim. Mutluluklar diledim. Ona mutluluk bana azap dolu gelecek. Gelecek bitti zaten de, yaşlılığa bir kedi bir de huzur dolu balkonlu bir ev sığdırabilseydim bari. 

-----

   Mutlu musunuz gerçekten? Öldü dediler, bana senin için. Hafızanı kaybetmiş ama ölmemişsin de. Ölmeni istemezdim tabii ama o otobüs durağında tanınmamak da istemiyordum. Hoş tanısan ne olacaktı ki bana baktığını farkettiğimi anlar anlamaz yanındaki kadına dönüp üstünü başını düzeltmekten ona şemsiye tutmaktan vaz mı geçecektin? Ya da "aaa sen, eski sevgilim!" deyip parmağındaki evlilik yüzüğünü çıkararak dibinde yağmur suyu birikmiş kaldırım köşesine filan mı atıverecektin? Yağmur yağıyordu, şemsiye altında otobüs bekliyordum. Üstümdeki alırken beraber seçtiğimiz kabanımdan mı tanımıştı beni acaba yoksa hal ve tavırlarımdan ya da ne bileyim o, gün ışığından rahatsız olan her zamanki kısık bakışlarımdan mı?... Yüzük atıp bana yanaşman. Senden bunu beklemek bencillik olurdu. Sen doğru olanı yaptın beni tanımazlıktan gelerek. Seni yarı yolda bıraktım... Senden öncekini bıraktığım gibi... Kontörlü hatların takıldığı tuşlu telefon zamanıydı. Orta bütçeyle 100 tl'ye 50 sms hakkı verirdi. Ortak arkadaş vasıtasıyla tanıdığı ilk aşkına veda eden sana mı veda etmeyecekti? Hem de en değerli zamanda. Benim için haftada bir 100 tl kontör yükleyip yazdığına cevap alabilmek için alo demekten çekinmeyen biriydi. Okulum varken evlilikten söz etmek doğru muydu, doğrusunu yanlışını düşünmeden hayır olmaz demiştim ona. Ben bir korkaktım, evlilik sözcüğünden çok korkardım. Sonra çocuk istemezdim. Şimdi ikiniz de evli çocuklu ve mutlu musunuz ayrı ayrı? Senden kurtulmak için bir başkasına gitmiştim. Benden kolay kolay vazgeçmedin ama sadık da kalmadın. Sen de bir başkasına gittin, seni benden güzel seviyormuş öyle demiştin nispet yaparken. Şimdi onunla da değil ondan sonrasını bulmuş yeni biriyle evlisin. Belki de aynısını bana da yapacaktın. Neyse ya mutlu musun gerçekten? Ya sen ilk aşkım? Ben şuan tek başıma (sayılır) kumsalda rakı içiyorum ya siz ne yapıyorsunuz? Hafif çakırkeyfim. Eve evden önce kaldığım pansiyona nasıl gidecem. Kim beni yerimden kaldırıp koluma girecek. En çok bu zamanlarda teklikten sıkılıp keşke diyorum sonra uyuyup uyanınca geçiyor. Sabah kalk işe git olayı var sırada. Evli arkadaşların dertlerini dinleyip iyi ki bekarım demekten alası yok. İşten sonra alışverişe çıkıyorum mesela onlar çıkamaz, sadece kendim için harcıyorum onlar benimle gelip çocuk ve erkek reyonlarında dolaşırken. Onlar da eve gidip yemek hazırlayacaklar daha ben iş çıkışı aktivitelerdeyken. Sonra biriyle tanışıp onlara anlatırken onların karşı cinsten yeni biriyle tanışabilmeleri için bilmemkaçıncı kez düşünmeleri gerekir. Anlattığım bu şekil hayat bir çeşit avuntu mu yoksa bir nispetlik öykü müdür belki muamma ama şuan için avuntu diyebilirim. Bu satırları yazarken rakım bitti saat de geç olmuş, kalkmak için destek lazım. Sağlam bir gövde desteği. Geceyi şezlongda geçirmek istemem üşürüm. Üşümekten öte güvenli değil artık hiçbir yer. Ülke dışına çıktım sanki Türkçe konuşan çok yok. Kime dert anlatabilip kime güvenecem. Destek yok bana kendimden başka o yüzden hadi belime kuvvet! Ya bir de şey, umarım burayı okumuyorlardır. Ki okusalar ne değişecek, sadece içlerinden içiyor derbeder dedirtmek istemiyorum kendime :/ Mutluyum ben de, razıyım halimden valla bak yok bişey yok bişey okusunlar yani sorun yok.