Ayşe Öğretmen
23 Mart 2024, 16.15 A- A+
1940'ların Türkiye'si. İkinci Dünya Savaşı'nın gölgesinde, Anadolu'nun ücra köşelerinde bir eğitim devrimi filizlenmeye başlamıştı. Köy Enstitüleri, aydınlık bir geleceğe uzanan umut fidanları gibiydi. Bu enstitülerden birinde, Ayşe adında idealist bir genç kız, öğretmen olma hayali için ter döküyordu.
Ayşe, Konya'nın ücra bir köyünde, toprağa bağlı bir ailenin en küçük çocuğu olarak dünyaya geldi. Okuma yazmaya duyduğu tutku, onu köyün tek öğretmeninden ilham almaya itti. Küçük yaşta kitaplarla kurduğu dostluk, Ayşe'nin ufkunu genişletti ve öğretmen olma hayalini filizlendirdi. Köy Enstitüsü sınavını kazandığında, Ayşe'nin dünyası aydınlandı. Hayallerine bir adım daha yaklaşmıştı.
Kastamonu'daki Köy Enstitüsü'nde Ayşe, sadece ders kitaplarının ötesine geçen bir eğitim gördü. Tarım, hayvancılık, el sanatları gibi alanlarda da bilgi ve beceri edindi. Köy yaşamının gerçeklerini bizzat deneyimledi, köylülerin sorunlarını ve ihtiyaçlarını yakından tanıdı. Bu deneyimler, Ayşe'nin sadece bir öğretmen değil, aynı zamanda bir aydınlatıcı ve rehber olma yolunda ilerlemesini sağladı.
Köy Enstitüsü'nün üçüncü yılında Ayşe, staj için Erzincan'ın bir köyüne gönderildi. Bu köyde, Ayşe'nin idealist ruhu ve öğretmenlik tutkusu tüm ihtişamıyla parladı. Köy çocuklarının okumaya ve öğrenmeye olan açlığı, Ayşe'nin yüreğini sevgi ve umutla doldurdu. Onlara sadece ders kitaplarından bilgi aktarmanın ötesinde, sevgiyi, saygıyı, dayanışmayı ve vatan sevgisini aşıladı.
Enstitüden mezun olduktan sonra Ayşe, Diyarbakır'ın Lice ilçesine bağlı bir köy okuluna atandı. Atandığı köy, yoksulluk ve cehaletin pençesinde kıvranıyordu. Okul binası harap durumdaydı, eğitim malzemeleri yok denecek kadar azdı. Fakat Ayşe pes etmedi. Köy halkıyla birlikte çalışarak okulu onardı, eksiklikleri giderdi. Köy Enstitüsü'nde edindiği bilgi ve becerileri kullanarak, zorluklara göğüs gerdi ve umut ışığını yakmaya devam etti.
Ayşe'nin eğitim seferberliği sadece çocuklarla sınırlı kalmadı. Yetişkinlere de okuma yazma öğretmeye başladı. Onları bilinçlendirmek, köyün kalkınmasına katkıda bulunmak için elinden geleni yaptı. Tarım ve hayvancılık konusunda da köylülere bilgiler verdi, modern teknikler uygulamalarına yardımcı oldu. Ayşe'nin çalışmaları, köyde adeta bir rönesans yarattı. Bilinç ve eğitim seviyesi yükseldi, yaşam standardı iyileşti.
1954 yılında Köy Enstitüleri kapatıldı. Ayşe ve birçok idealist öğretmen bu karardan derinden etkilendi. Fakat umutlarını yitirmediler. Köylerde öğretmenlik yapmaya devam ettiler, aydınlanma meşalesini taşımaya gayret gösterdiler. Ayşe, 40 yıla yakın süre öğretmenlik yaptı. Binlerce öğrenci yetiştirdi, birçok gencin hayatına dokundu.
Emekli olduktan sonra da Ayşe, köyde yaşamaya devam etti. "Ayşe Ana" olarak sevgiyle anılan bu idealist öğretmen, hayatının sonuna kadar köy halkına hizmet etmeye devam etti. Köyün kalkınması için projeler üretti, gençlere rehberlik etti. Ayşe Ana'nın hikayesi, idealist bir öğretmenin neler yapabileceğinin en güzel örneğidir.
Ayşe Öğretmen ve onun gibi binlerce idealist öğretmen, Köy Enstitüleri'nin kapanmasına rağmen, aydınlanma ve kalkınma mücadelesini sürdürdüler. Yetiştirdikleri öğrenciler, doktor, mühendis, öğretmen, yazar ve sanatçı oldular. Türkiye'nin kalkınmasına ve modernleşmesine önemli katkılar sağladılar.
Ekrem A...
Ekrem A...
YORUMLAR