Kişisel Deneyim Yolculuğum
22 Temmuz 2024, 21.06 A- A+
Herkesin hayatında dönem dönem değişiklik göstermiş süreçler hikayeler vardır..
Bu benim hikayem hayatımın zor dönemleri oldu , sağlıkla ilgili ciddi riskli dönemler atlattım..
Bu rahatsızlığı uzun süre uzmanlar, ilaç ve operasyonlar yani çaresizce kısır döngüyle yaşadım, hatta bu tekerrürle sonu ağır bedele giden bir yolcuktu bu rahatsızlık. Günün birinde tedavinin mümkünatını , tesadüfen işinin gerçek ama mucize diye gördüğüm uzmanı ile tanışıp , kısa süreçteki tedaviyle içim acıyarak çözüme ulaştırdım. Bu günüme, sağlığıma ve hekimime sonsuza kadar şükrediyorum..ki sonuç ve zaman içinde düşünce kalıplarımı da değiştirdim bir daha nüksetmedi de şükür. Yıllarca çekilen aynı acılar, tedavi, uzmanlar ilaç antibiyotik beni resmen ilaçfobik biri yaptı. o süreçten sonra cerrah,
doktor, hastane, hemşire görmek istemiyordum :( ( Tabi eksikliklerini de istemem söylemek isterim.
Düşüncelerimin bedenim ve zihnim üzerinde de ne kadar güçlü bir etkisi olduğunu öğrendim.
Olumsuz düşüncelerin beni hasta ettiğini, ancak olumlu düşüncelerin ise beni iyileştirebileceğini fark
ettim. Bunun üzerine kendim pozitif doğru olumlamaları tekrarlamaya ve zihnimi iyileşme fikrine
odaklamaya başladım. Her gün kendime "Sağlıklı ve güçlü bir bedenim var" ve "Her gün kendimi
daha iyi hissediyorum" nefes alıyorum ayaktayım gibi cümleler tekrarladım. Ayrıca internetten meditasyonlar öğrenerek zihnimi sakinleştirmeye ve stresimi azaltmaya ,otokontrolümü elimde tutmaya
çalıştım.
Zamanla olumlu duygu düşünce kalıplarımdan sonra kendimi daha iyi hissetmeye başladığımı fark
ettim. Daha az hasta oldum, hatta ayakta atlattım, daha fazla enerjim vardı ve kendimi daha motive
hissediyordum. Zamanla doktorlara gitmeyi ve ilaç kullanmayı da bıraktım.
Yakın geçmişte de yaşadığım büyük bir acı kayıp, beni tüm inanç, iman bütünlüğüme rağmen hem
bedenen ,hem ruhen, hem duygusal olarak çok yıprattı. Yalnız kalmak aklımla özümle ruhumla
geçmişimle ailemle iç hesaplaşmalar beni bunalıma itti. Kim ne derse desin affedersiniz ota boka
ağlar olmuştum, herkese sesim yükseliyor, öfke patlamaları yaşıyordum, bir savaşın ortasında korunmasız yapayalnız kalakalmıştım resmen çığırımdan çıkmıştım.
Zor süreç acılar, kayıplar. iç hesaplar, yaşanmışlıklar, bağlılıklar, yıllar..
Bu zaman zarfında psikolog ve psikiyatristten yardım almalısın, sakinleştirici şart, kesin antidepresan kullanmalısın dediklerinde insanlardan kaçar olmuştum. Bana iyilik olsun diye mi
yoksa çaresizliğim miydi onların bu yaklaşımları algılayamıyordum. İçinden çıkamıyordum,
dost muydular, düşman mı .. Kendimi çok yalnız hissediyordum duygularım karmakarışıktı.
Bu sağlıksız durumun cevabı da bendeydi ve kendime zaman ayırarak, çoğunlukla eve kapanarak
hatta insanlardan kaçarak kendimi benliğimi ruhumu bulmaya çalıştım. Çok geç kalmış olsam
da ben beni zamanında herkes için çok üzdüm, değerimi bilemedim, kırdım ,incittim .
Geçmişimle vedalaşmak
için aile büyüklerime hatta onlarında büyüklerine çok çok teşekkür edip, benim hatalarım ve ellerinde olmasa da yaptıkları hatalar için onlardan af diledim ve onları affettim. Tüm bu süreçte herşeyden
önce kendimi affedip , kendimden çok özür diledim.. Artık kendimle barışmam,
kendimi tüm benliğimle tanımak, bedenimi sevmem, geçmişi ve
kendimi affetmem de işe yaradı... Arta kalan zamanlarımda bol bol kitap okuyarak, filmler izleyerek,
dualar ederek, dostlarımla
uzun uzun sohbetlerle acılarımın paylaşılarak azabildiğini , sadece bu acıların benim başıma
gelmediğini kabullenerek bir nebze üstesinden gelebildiğimi gördüm...
Artık hayatım tamamen normalleşme sürecine girdi. İlaçsız, doktorsuz atlatabildiğim için
şükürler olsun.(ara ara ağlama nöbetlerim tutuyor elimde olmadan ama neyseee:)
Düşüncelerimiz, evrenle kurduğumuz en güçlü bağdır.
Görünmez birer mıknatıs gibidirler ve odaklandığımız her şeyi hayatımıza çekme gücüne sahiptirler
Sonuçta hepimiz bedensel bir kalıp içerisinde yaşayan varlıklarız. Bu bedeni tamamlayan ruhundaki
kalbindeki hasarı-yarayı; aklımız elverdiğince yapıcı düşünce kalıplarımızla ,inançla , sebatla,
olumlamalarla ,eksikleri doldurarak, fazlalıklardan kurtularak bütüncül olarak bir tek biz çözebilir-
tedavi edebilir, besleyebiliriz (tabi hasta da edebiliriz )
Unutmayın, düşünce gücü sınırsızdır. Yeter ki siz inanın ve onu doğru şekilde kullanın.
Şuan sahip olduğum herşey için minnettar olmak; bakış açımı değiştirmeme, kendimi daha güçlü
hissetmeme ,bugüne daha umutlu ve mutlu bakabilmeme, iyileşmeme yardımcı oldu..
FELSEFEM artık; iste, inan, odaklan, hisset, istikrarlı ol, sabret, onayla, gerçek olsun. ŞÜKRET..
Bu yazıyı yazarken kendime tanıdığım zamanı doldurdum ve hayata yeni bir pencere açtım..Bu paylaşım için ve bugünkü beni BEN yapan YARADANA, tüm süreçte bana eşlik eden aileme, tanıdık tanımadık herkese , yoluma taş koyan, baş koyan, bana yol açan herkese ve ilk önce de CANIM KENDİME TEŞEKKÜR ETMEK istiyorum.
Adına blog derseniz bu paylaşım bir nevi kendime tescil yazısı diyebiliriz..
Bu konuyla ilgili birçok gelişim kitapları var ve herkesçe bilindik gelebilir bu hikaye..Ben yazar değilim, yalın bilindik anlaşılır cümleler kullanmam sıradan bir okuyucu yorumcu olduğumun kanıtıdır..
Ve hiçbir zaman iddiam olmadı ..Sadece huzur bulmak adına o anki ruh halimle düşüncemle
yazdığım ki bu yazıyı da; bir yıldan fazla olmuş karalamışlığım var..
Bu benim hikayemdi ; Düşünce gücünün herkes için işe yarayacağını da garanti edemem tabi ama
size de bir nevi ilham vermesini veya kendi şifa yolculuğuna başlamak isteyenlere
ilk adım olabilmesini dilerim..
İlkönce kendinize çıksın yolunuz ,kendinizden geçin ki ;ruhunuz, kalbiniz, aklınız doyduğunda,
doyurulduğunda, bedenen mucizelere hazır olun...
Unutmayın siz değerlisiniz değerinizi bilin gerisini boş verin, değersiz hissettiren insanlardan,
düşüncelerden uzak durun yeter ;)
**Sevgi VE Saygılarımla...Daima Sağlıcakla Kalın**
YORUMLAR