Anılar..
10 Eylül 2024, 15.26 A- A+
Boyumuz elma ağacına yetmezken,sopayla düşürdüğümüz o harika elmaları birbirimizden kapmaya çalıştığımız zamanlar sıcaktan kan, ter içinde kaldığımızda bir çeşmeye ağzımızı dayadığımızda o doyulmaz suyu ne kadar büyük bir keyifle içerdik.
Aslında biz mi suyu içerdik su mu bizi : ) üstümüz tamamiyle ıslanırdı ama ondan bile zevk alırdık.
Başlardık yine koşmaya, oynamaya, düşmeye ve kalkmaya..Acıkınca nefes, nefese anne kokusuna koşardık yine..O hayatın en mükemmel en vazgeçilmez kadına sığınırdık hemen acıktım annee derdik.
Elimize tutuşturulan kocaman bir ekmek parçası,bir domates yada ekmek içine konmuş bir dilim peynir ne tatlıymış, ne harikaymış o domatesin ve o peynirin tadı.
Nasıl bir nimetmiş ve bizler farkında değilmişiz haz alırdık yerken, doymazdık sanki önümüze konan kocaman bir kuzu çevirme gibi tatlı gelirdi..
Bu güzel zamanlarda bu doyumsuz tatlar ardı ardına sürer gider…Birde bakmışız ve aynanın karşısına geçmiş kendimize çeki düzen vermeye başlamışız seneler nasıl geçmiş, biz kocaman olmuşuz : )
Bakışlarımız değişir, duruşlarımız farklılaşır, zevklerimiz rengarenk olmaya başlamış, düşüncelerimiz olgunlaşmış..içimiz, içimize sığmaz olur..EVET biz bir delikanlı yada genç bir kız olmuşuzdur..Beğenmeyi ve beğenilmeyi keşfetmişizdir.
Güzel görünmek farklı olduğumuzu zamanın tam eşiğindeyizdir artık..
Evetya çocukluktan beri büyümek istiyorduk ve o yetişkinlere gıpta ile bakıyordukyaa, evet bizde nihayet onlara benzemeye başlamışız, Ne kadar güzel, ne kadar onurlu, ne kadar ulaşılamaz sandığımıza farkında olmadan taktiri İlahi zaman içinde nasılda varmışız.
Kıyaslamalar yaparız hayalimizde bir delikanlı, bir arkadaşımız yada bir aktörle.
Ona benzemek için kılıktan kılığa gireriz ama “yoo” biz onlara benzemek istemiyoruz biz buyuz edasıyla nasılda kendimizle gurur duyarız : )
İlahi zaman durmaz, durmadan ilerlerken de bizi an ve an değiştirir.
Kimimizi kaderin köşelerine atar genç yaşta hak etmediğimiz zorluklara maruz bırakır, kimimizi o kader denilen zevki sefalarda yaşatır, kimimizi hoyratsız liyakatten uzak ayakta durmayacak kadar hazırcı yapar, kimimizi ise bize yaşattıkları acı anılarla çelik gibi güçlü, yaşından çok daha büyük birinin karakterini oturtur kişiliklerimize.
KABULENSEKTE,KABULLENMESEKTE bu geçen zaman zarfında kişileri görürüz, çevremizdekileri analiz ederiz, sevgiyi tadarız ve sevgimizle acı çekmeyi öğreniriz.
Dost dediklerimizin ihaneti bizi katılaştırır, en güzel olana bile temkinli yaklaşmaktan bizi alıkoyamaz.
Sevgiyi arar oluruz..karmakarışık zaman dilimlerinden geçeriz, neyin doğru neyin yanlış olduğunu bir birine karıştırırız, bazen çare bulamaz kapanırız içimize.
Bir bakmışız kocaman hayat geride kalmış, ah’lar başlar, keşkeler başlar içimizde kimseye İtirafLar edemeyiz “DİM DİK” durmak zorundayızdır, eğilmemiz bir ağaç misali,yaprak döken, kendini koyuvermiş bir fidan gibi görünmek istemeyiz..Çünkü yalan dünyada etrafımız bizi gözler, en kötü günümüzde bile bunu göstermek istemeyiz.. Kan kusarız kızılcık şerbeti içtik deriz..İşte böyle bir toplumuz.
Gölgede yaşamaya başlarız adeta..Aynada kendimize baktığımızda kendimizi görmeyiz anılar tek, tek gözümüzün önüne gelir..Neler yaşadık, neler geçirdik, neye ağlayıp, neye güldük, hayatı dolu, dolumu yaşadık yoksa dolu bir hayatı boş mu yaşadık diye kendi kendimizi hesaba çekeriz..Ama ne yazıkki bu ağır bir hesap cevap bulamayız tek bir soruya tek bir cevap İken buna yanıt bulamamak ne kadarda zormuş..
Çoğu zaman gülsekte aslında bizler hayata küsmüşüz, küsmek bahane olmuş bizlere, tüm bahanelerimiz aslında yalnızlığın birer nedeni.
Kimselere güvenememenin kendimize bile itiraf edemediğimiz bir bahanemizdir..
Bozulmuş dünya ne kadar daraldı farkındamısınız? Minnacık kalmışız ama görünmek
İstediğimiz adeta kaf dağı gibiyiz. : )
Yalan dünyada yan bireyler olmuşuz..Yalanlar içinde kendimizi ne kadar koruyabilirsek, ne kadar
sevgiye tutunabilirsek, ne kadar umutlarımıza sahip çıkabilirsek, ne Kadar ön yargısız liyakatli düşünme yetkisine varabilirsek Sanıyorumki Bizler son nefesimizde “BEN ELİMDEN GELENİ YAPTIM” Ya RABBİM artık taktir senin deyip gözlerimizi yumarız.
O kadar olumsuz düşünceler içinde bile hala diyorumki ben “HERKESİN BENİM GİBİ BİLDİĞİ LAKİN İTİRAF EDEMEDİĞİ”
Anılarımda ölmek istiyorum.
YORUMLAR