Kalbi iyi olanin yolu zordur......
29 Kasım 2024, 00.05 A- A+
Şu hayatta beni çok şaşitan ayrilikla başlangiçlar ve ilişkiler gördüm..
İnsanlar gördüm bin yüzlü, her yüzü ayri kördügüm, sabah kime ne kötülük yapsam diye uyanan, akşam üzdügü insanlari düsündükce mutlu olan ve insan oldugunu unutan insanlar...
Kimine acidim kimine kizdim ama çogunlukla gözümde birer zavalidan öteye gecemediler..
Uzaklarin yakinligi yakinlarin düşmanligini gördüm.. Beni en çok da bu yaraladi en çok da bu duruma yandi içim cünkü haziliksizdim ONDAN bana zarar gelmez dedigim insanlarin fenaligi karşi onlarla aramda duvarlarim yoktu.Kendim gibi bildigim yüregimi açmaktan hiç çekinmedigim ve adina
'' yakinim'' dedigim insanlardi onlar.. İşde en çok da onlar tarafindan sirtimdan vuruldum..Bir çogunun
altinda hep ayni iki sebebin imzasini gördüm.. '' menfaat ve kiskançlik.'' Oysa onlari mutlu eden her şey beni daha çok mutlu ederdi.. Onlarin cani yandiginda canim yanar ve acirlarina yorguluklarina omuzvermek için koşardim yanlarina.. Peki ben onlara bu kadar iyi niyet besleken kalplerindeki bana karşi büyütükleri bu hasedi ne beslemiş olabilir ki..?
Sadi Şirazi'nin, Düşmanin en büyük hilesi doslugudur dedigi misal...
Ne taraftan bakarsam bakayim bu soruma buldugum hiçbi cevap bana bu suruma buldugum hiçbi cevap insancil ve adil gelmedi... Ve işte böyle zamanlarda diyoru ki kendime: Geçmisimde bu kadar vefasizlik ve yarim kalmişlik varken ben artik kime güvenebiliki... En yakinindaki insanlar bile mutlu olmani istemezken düşmani uzakta aramanin ne anlami olabilir..?
Acinin ve mutlulugun paylaşilmadigi dostluga menfaat penceresinden bakildigi bir zamanda halini kim anlayabilir..? Dedim ya ben insanlarda samimiyeti ve ii niyeti çok özleyenlerdenim..
O kadar isdedim ki içimde en ufak bir şüphe bile olmadan bir insana sirtimi rahatca dayayabilmeyi....
Güvendigim bir omuzda şöyle hiçkira hiçkira aglayabilmeyi sirlarimi paylaşabilmeyi beraber agiz dolusu gülebilmeyi ve onlara simsiki sarilip..... İYİ ki varsin diyebilmeyi bir bilseniz nasil isterdim....
İşte bu yüzden kaybettiklerim arasinda en çok bu duyguyu özlüyorüm.. Hani hiçbir şeyin henüz bozulmadigi acilarin ekmek gibi paylaşildigi arada hiçbir menfaatin olmadigi arkadan kuyularin kazilmadigi o günleri çok özlüyorum.. Karamsar bir tablo çizmek degil niyetim sadece yaşadigim durumu özetliyorum umarim siz hayal ettigim ve kaybettigim bu güzelikleri yaşiyor kalbimizde bu umudu ce huzuru taşiyorsunuzdur.......
YORUMLAR
Henüz yorum yapılmamış :( Yazık ama blog sahibi senin yorumunu bekliyor olabilir