Come sisters

Gelin kardeşlerim

Cheer we up his brightness

O’nun parlaklığını neşelendirelim.

And should them est. of our delays

Gecikmemizi bekleyebilirler

Hold me, who ever…

Tut beni, kim olursam olayım…

“ Bir maymunu, ölümden sonra gideceği maymun cennetindeki sınırsız muzla kandırarak elindeki muzu vermeye ikna edemezsiniz” Sapiens-Yuval Noah Harari   

Ve Tanrının ışığı insanlığın içinden doğdu. Her bir kanalda olgunlaşan tek yumurta azmin seçimiydi.

Milyonlarcası içinden en hızlı olanı gücün içimiydi. Azim ve güç birleşti, yaşamın iradesini oluşturdu. Bir istekle dünyaya geldi. Sevginin sıcak koynunda büyüdü. Emekleyerek ilk adımını attı ve başı önde dik yürüdü.

Şimdi sen diyebiliyormusun ki “ İnsan “ güçsüz ve aciz. Kimsesiz!

Birey adı altında koparıldı ailesinden. Soyları, sopları belirlenerek sınırları çizildi. Bir hayaldi tutunamayan, birliktelik hayali…Yapıştırıcısı, din, kapitalizm, meta olan. Toprak parçasına bağlı

tekil dünya vücudu üzerinde kendine ayrı bir yer tutan. Çoğalmak için canlı canlıya , madde maddeye gebe. Madde içinde oluşturduğumuz İnsanlık dünyası duvarlar arasında sıkıştırılmış, yozlaştırılmış vedondurulmuş.

Oysaki; 

Güneşi hissederek ısınmalı, yeşili görerek dinlenmeli. havayı koklayarak bağlanmalı, bakışarak sevmeli, dinleyerek anlaşmalı, toprağa dokunarak bulunduğu yeri bilmeli.

Uykusunda her canlı korunmaya muhtaç!

Ama sen hala uykudasın…Taşınmaz mülklerin esirisin. İnsan eliyle yapılmış yapay şehirlerde

söndürülmüş gecelerde ay ve yıldızların altında yeterince ışık var. Perdesi çekilmiş, kapıları kapatılmış ayrılmış odalarımızda parlayan ekranlarda özgür olduğunu sanarken, muhtaç olduğumuz zamanları belirleyen bir saatimiz var. Ucunda sıcaklığına tutunmak istediğin bir başka senden var. Hikayenin onayı için izlenmeye ihtiyacın var. Güzel bir senfoni için seslerin uyumuna gerek var… Nasıl ki ayrılmışsa Annesinden insan, göbek bağından kesilmişse erkenden, bağları da kesmiş kendini ayırdığı diğerlerinden !

Varlığının yansımasından koparılmış kötü bir Kopyacı

Türünü genişletirken diğer türleri yok eden bir Katil

Alt türlere ayrılan bir Ayrımcı

Önce doğaya sonra birbirine üstünlük kuran bir Efendi

Ne üstün, ne aşağı sadece farklı ve özelsin. Ortak yaşamı öğrenmelisin. Yok ederek değil, her canlı ve cansızın ardını kollayarak koruyabilirsin. Besin zincirinde şimdilik en üsttesin. Sen de aslında toprağın bir besinisin. Hayalini bekleterek çürütmemelisin. Tekrarlanan döngülerinde, alıştığın düzenin içinde kendini geliştiremezsin. Hayalini bugüne indirgeyerek gününü neşelendirebilirsin…

Neşen hoşgörünün gözünü açtığında, üzerindeki kıyafet bir başkasına da uyduğunda, desteğin sıcak eli bedenini kavradığında, bir ve de ayrı durmadığında birlikte bir bütünün parçası, bir dansın icraatçısı olduğunda, yan yana, omuz omuza senkronize hareket edebilirsin. Korkmana gerek yok ailenin güvenli sıcak yuvasında hızlı adım yürüyebilirsin.

Ne kadar çoksa, o kadar kolay vazgeçersin. 

Sayıyı büyüterek kaliteyi arttıramazsın.

Yüzeyi kaplayarak gücünü toplayamazsın.

Bilginle, ilgine yoğunlaşmalısın.

Toplamın küçük bir parçasısın ama ardı ardına kocaman bir Alt Toplamsın.

Dip not:

“Sayısız çağlar boyu güneş doğup batmış, Ay büyüyüp küçülmüş, geceleri yıldızlar parlamış ama insanın ortaya çıkışı ile bunlar gözlemlenebilmiş.Astronominin büyük dünyası ile atomun küçük dünyasında insan, keşfedilemez olduğu düşünülen sırları su yüzüne çıkarmış. Sanat, edebiyat ve dinde Bazıları türleri korumaya değer hale getiren yüce duygular göstermiş.”

 “Bütün bunlar, insanlık adına şu ya da bu grup yerine birkaç kişi düşünebildiği için mi? Bu keyfe keder bir dehşetle son bulmak zorunda? Türümüz akıldan bu kadar mı yoksun.Tarafsızca sevmeyi bu kadar mı beceremiyor. Kendini korumanın basit gerekliliklerine karşı bu kadar mı kör ki Aptalca zekasının son kanıtı, Gezegenimizdeki tüm yaşamı imha etmek olacak?” Erich Fromm/ İtaatsizlik üzerine