Güncel dizide ki gassal Baki : Cenazelerin arkasından ağlayan yakınları ,aslında ölüm gelmeden önce birlikte zaman geçirseydik falan diye kendi pişmanlıklarına ağlıyorlar .Dedi.

Çok doğru bizzat yaşadım.

Bu ,duygusal insanlar için o kadar doğru bir gözlem ki ...Bazılarını ölüm bile düzeltemiyor o da başka bir durum ya  neyse...

Babam ölünce babamdan  kalan evleri babamla küs olan  kardeşim ,mahkeme kararı ile sattırdı . Evlatlar olarak biz  alamayınca  yabancılar  aldılar. Sanki evi ben sattırmışım  gibi  birde benimle küstüler. Küsmelerin  ardından ,kardeşimi yönlendirenin büyük teyzem  sanıyorken , sonra daha yakın biri olduğunu ne yazık ki geç anladım . Ben zaten babamın ölümü , çocukluk evimizin ,babamın çok sevdiği ortancalarımızın, erik ağacımızın  yok edilip yerine apartman dikilmesini göz yaşlarımla  bakmaya bile katlanamazken ,depresyona girdim sanırım. Derken ,astım, KOAH ,liken planus  vs  sırayla yakama yapıştılar...

Uzun süren tedaviler , pandemi v s derken epey yıl geçti  çok sorunlu ve yalnız geçen yıllardı, çok zordu.

Derken bir telefon haberi üzerine gittiğimiz hastane de kardeşimin  çok ağır durumda yattığını gördüm...Doktorların ısrarla  sormalarına rağmen '' hiç bir akrabam yok ''demiş.

Ve bir sabah yoğun bakımda aramızdan ayrıldı gitti... Acısı hala yüreğimde .

Eee  n'oldu şimdi, değdi mi? Biz kardeşler ömrümüzün en güzel yıllarını ,neden, ne için küs geçirdik. Oysa  hepimizin  başımızı sokacak  evlerimiz  maaşlarımız  vardı. Neyin hırsıydı, neyin kışkırtması bizi böyle ayırdı? Değdi mi? 

Öbür tarafa çorabımızı götüremiyorken ,dünyada kalacak ev vb için küsmeye ne gerek vardı.

Ölüm Allah'ın takdiri.

.

Ama , mal mülk vb hırsıyla küsmek  ayrı  kalmak biz insanların sorunu ayıbı.

Ben kardeşimin ardından kendimi çok suçladım .Neden evine gidip kardeşime sarılmadım, kovsaydı ,bağırsaydı ,kızsaydı da ben yine zorla sarılsaydım ,birlikte eskisi gibi çaylarımızı içerken kahkahalarımız bahçemizde çınlasaydı da annemin babamın ruhu şad olsaydı. Diye diye kendimi çok üzdüm .Hala üzgünüm.

Artık yapacak bir şey yok...

Özetle:

Dünya malı dünya da kalıyor. Keşkelerimiz  olmadan yaşaýabilseydik, ne güzel olurdu.

....,..........

Tek tesellim var, yurt dışında doğup büyüyen, orda  yaşayan  kızına  '' ben gidince senin annen, Lale ablam olacak, sakın unutma demiş. ''Yeğenime annesizliğini biraz olsun avutturmaya çabalıyorum...Bu bana da iyi geliyor...