Tamam, masaya yumruğu vurma kısmı şaka tabii ki. Ama her hafta, ölüm kalım, bayram seyran, salgın hastalık, Allah göstersin hükümet değişikliği olmaz ise, cuma günü muhakkak okey oynamaya giderim. (O dediğim olursa şayet, size söz, beraber kutlamaya gideriz.) Millet, eğlenmek-stres atmak  için, içmeye gider, halı sahaya gider, ne bileyim konsere ona buna gider, ben okey oynamaya gidiyorum. Gerekçeli sebeplerimi yazıda anlatacağım nasipse.

Neyse, dur az geri sarıp anlatmaya başlayayım. Bendeniz dağınık bir adamım. Kimileri ( yani tanıdığım beni seven herkes) pis olduğumu söyleseler de, ben dağınık lafını daha çok seviyorum. Kulağa hoş gelen bir tınısı var. Evlendiğimizden beri, hanım benim eğitimim için baya mesai harcadı. Tamam, annem de baya uğraşmıştı, ama evin en küçüğü olduğumdan kıyamadığı çok olurdu. Konu dağılmasın, hanım ve eğitim diyordum. Çorapların kirli sepetine topak şeklinde değil düzeltilip içi dışı karışmayacak şekilde düzgünce bırakılması, banyodan çıkınca zeminin Manyas gölü gibi ıslak değil, sahra çölü kuru olması ve sair ve sair... Birçok eğitimden geçtim. Ama en unutamadığım şuydu sanırım.

Sigara içmek için balkona çıkıyorum. Oldu ki çay bardağıyla çıktım ve onu masada unuttum! Ben bardağı alana kadar o bardak orada kalıyordu. Ki önceleri bu bir hafta sürüyordu. Balkona çıktığımda, bardak ile aramızda karşılıklı olarak “ bu niye burada duruyor acaba” diye anlamsız uzun bakışmalarımız oluyordu. İşte o an anladım ki terbiye ediliyorum! Önceleri az direndim aslında ama sonunda pes ettim. Zamanla alıştım. Suç unsuru bardağı en fazla bir güne alıp, mutfağa götürüyorum. Tabii ki bende bu müthiş özverilerimin! karşılığını evliliğimin 10. senesinden sonra aldım. Artık haftada bir gün okey oynamama hanım bir şey demiyor. O da alıştı sanırım. Artık ufak tripler bile atmadan, sakince beni okeye gönderiyor. Eline beslenme çantamı verip okula gönderiyor gibi bir şey oldu sanki…

Önceleri sanırım hanım merak ediyordu. Dört adam ne yapıyor 4-5 saat okey masasında diye. Birbirimizin üzerine BİM den aldığımız sıcak çikilotayı döküp, gürbüzler kuruyemişten aldığımız buzlu bademi de... Tövbe tövbe. Yok, öyle bir şey!

Yeni evli çiftler için doğrusunu anlatayım. Hanımları aydınlatalım, bitsin bu cehalet! Bitsin bu eziyet!

Minimum 4 erkek bir masa başında oturur. (Ki biz 5 kişi oynuyoruz, oyunu kaybeden kavgasız gürültüsüz tartışmasız koltuğunu devrediyor, sırası gelene kadar yanda telefon bızıklıyor şeklinde masayı tavaf ediyoruz.)İş-güç, hayat, siyaset, futbol, dedikodu, gündem, geyik ve sair aklınıza ne gelirse konuşulur, yanında bolca küfür içeren şakalaşmalar ile oyun oynanır.

Bizim gruptaki arkadaşların potansiyeli belli. Tamam, yanımda iki sağlam arkadaşım olsa, gazaltı kaynak ile hızlıcana 2 atom kaynatıp 1 molekül yapacağım da ! Bu grupla zor....50 yaşında ırz düşmanı bekar bir satış pazarlamacı, 48 yaşında hayattan bezmiş 7/ 24 çalışan bir hediyelik eşya taciri, 46 yaşında ben, 42 yaşında evlat olsa eldiven ziyan olmasın diye eldivenle bile sevmeyeceğin su sporları kaptanı, 38 yaşında polislikten sıkılıp ayrılan inşaat mühendisi...

Bu grupla ne yapabilirsin sen söyle.

Eeeee? Yani? Yanisi bu! Bundan nasıl bir keyif alınır mı diyorsunuz. Şöyle anlatayım; bana Galatasaray şampiyonluğunu mu silelim, okey mi oyna deseler, yapı var, şampiyonluk şanlı Fenerbahçe’min hakkı der okey oynarım. O derece! Ha birde o da nasıl bir Yalıysa artık. Pardon yapıydı değil mi o?

Aslında bunun keyfi aslında biraz da şu. Oturuyorsun! Ki bak bu çok önemli. Diğer aktivitelerde hem para verip üstüne birde hareket ediyorsun. Misal halı saha, bkz bilardo, hakeza bowling gibi gibi. Hatta içmeye (ayran) gidince yeri geldiğinde kalkıp iki oynuyorsun!

Ara not olarak; kesinlikle tembel değilim! Yorgun diyelim. Onun da tınısı kulağa daha hoş geliyor.

Oturmayı yazdın mı kafana? Çünkü bir erkek için oturmak lükstür. Eve gelince, affedersiniz “götünü koltuğa koydu, kumandayı aldı, televizyon izliyor” diyor ya hanımlar. Hah işte o lüks! Gün boyu yorulup eve gelince... Tamam, tamam, oturmak kadın ve erkek için lüks. Cinsiyetçiliğe gerek yok. Ama kahvede( cafede) bu lüks için kimse size surat asmıyor! Sen garsonun “bende gün boyu çok yoruluyorum, sen oturuyorsun ohhhhh misss! “diye trip attığını gördün mü? Göremezsin! Hatta istediğinde sana, çay, su, yemek, içecek, ağrı kesici, ot, hap, cigara her şeyi getirip, üstüne birde gülümseyerek “başka bir istediğin var mı abi” diye soruyorlar. Ot hap cigara ne alaka mı? Bizim cafe Zeytin köyde de... Şaka bir yana, garson surat asmadan, kalk kendin al demeden her şeyi getiriyor ya, o an kalkıp boynuna sarılası, alnından öpesi geliyor insanın.

Tamam, bu hizmet için para ödeniyor olabilir. Ama bak başka bir şey daha anlatayım. Sen kıyasla. Cumaları ev temizliğine yardıma bir ablamız geliyor. Hanım perşembe akşamı, kendi tabiri ile evi üstten temizliyor. Üstten süpürüyor, üstten dağınıklığı topluyor, üstten banyoyu yıkıyor ve saire ve saire . Ha birde işe gitmeden ablaya kahvaltı hazırlıyor (bunu kıskandığımdan yazıyorum, ablanın yediği ekmekte gözüm yok )

Cumartesi günü akşamı hanım evin yeni temizlendiğini ve banyoda traş olmamam gerektiğini anlattıktan sonra gururla araya sıkıştırıyor. Abla dedi ki “senin evin çok temiz, derli toplu!”. Bilmem kimin evi öylemi! Pis miş! pardon dağınıkmış...

Kaç senedir aynı şeyi dinleyen bendeniz, içimden yüzüne karşı diyorum ki

-evi sen temizlediğinden olabilir mi acaba canım?

Sonra bana soruyor

-okey nasıldı

Notre dame’ ın kamburu gibi mahcupça yere bakıyor gözlerim. Kısık bir sesle mırıldanıyorum

-bana çay verdiler...

Erkek dediğin, küçük şeylerden mutlu olabilen, kadından az irice bir kütle...

Yazık bize be ya...

Misal okey masasında ben