Geri Dönme
03 Mayıs 2025, 13.47 A- A+Bazı kapılar vardır; gidenin arkasından sertçe çarpılır ve o çarpılma sesiyle tüm dünyan titrer, sarsılır. Öyle sert çarpar ki o kapı, aslında hiç kapanmaz. Çarpıldığı yerden geriye doğru sendeler, aralık kalır. İçeri sızan rüzgârdan tek bir fısıltı yükselir:
“Bir gün dönecek. Anlayacak.”
Yüzünü değil, ruhunu sevdiğin, gölgen gibi ardın sıra her yere taşıdığın o gidenin izini sürerken bilmezsin ki onun, ışıktan arda kalan bir gölge değil; karanlığın bir uzantısı olduğunu. Sen ona yürüdükçe, kendinden uzaklaştığını...
Hâlâ onun dürüstlüğüne inanmak istersin, biliyorum. Ama dürüstlük bile bazen bir stratejidir, belki de. “Dertleşiyoruz” sanırsın ya, oysa o dinlemez bile. Bilinçli bir şekilde yön verir sana; seni senden kopardıklarına. Sen, onun algıladığı kadar var olurken, kırılgan, savunmasız ve kendi değerinden şüphe eden birine dönüşürsün. Ve o adamın gözlerinin önünde yavaş yavaş kayboluşunu izledikçe, kendinden daha çok nefret etmeye başlarsın.
“Susmak, her zaman sadakat midir? Ve her sessizlik, her zaman masumiyetle mi aklanır?” diye sorarsın...
Sonra bir kibir dolanır etrafına; hanginize ait olduğunu bile ayırt edemezsin. Kendine konduramaz, ısrarla “yok yere…” diye başlayan cümleler kurarsın. Ama o “yok yere”ler seni ele verir. Çünkü artık baktığında gördüğün tek gölge, senin izindir.
Savundukların, suç ortaklığına; yücelttiklerin, kendi çöküşüne imzasını çoktan atmıştır.
Artık kimseye bir şey anlatmak istemezsin, kibrin bir parçasına ait olmamak için. Belki de bu yüzden, anlatılmamış her kelime yırtılmaya yüz tutmuş ama hiçbir zaman cevabı yazılamamış bir mektup misali, sadece içini kemirir.
Merak etme... Zaman, susanların da hikâyesini bir gün tamamlar. Ne eksik, ne fazla. Olduğu gibi...
Ben mi?
Ben sadece o kapının dışında bekleyenim. Sadece olanı biteni izledim. O kapı kapanmayı başardığında içeride kalan kimdi, dışarıda unutulan kimdi… hâlâ emin değilim.
Emin olduğum tek şey:
Geri dönme.
Çünkü bazen kapının ardında bıraktığın kişi değil, senin unuttuğun bir yüzdür seni bekleyen.
Ve o yüz... artık sana ait değildir.
YORUMLAR