Soğuyan Gece, Eksilen Yüz
14 Mayıs 2025, 15.05 A- A+
Saat kaç oldu bilmiyorum. Bardak hep doluyor, ama içim hâlâ boş. Yavaş yavaş akıyor gece, ama bir şeyler eksik, hep eksik. Eskimiş bir şarkı çalıyor içeride—senin sevdiğin o eski plak, hani hep dönüp duran. Şimdi sadece cızırtısı kaldı. Senin sesin yok.
Bir zamanlar bu masada otururduk. Şarap kadehinde parlayan ışık gibi, anılar gözlerinde tutuşurdu. Bazen susardık, bazen saatlerce konuşurduk. Şimdi kelimeler ağır, suskunluk daha ağır.
Camın kenarına yaslanıyorum bazen. Dışarısı karanlık, sokaklar bomboş. Sen gittiğinden beri şehrin ışıkları bile sönük. İnsanlar yanımdan geçip gidiyor, ama hiçbirinin yüzü sende durmaz. Sigara izmaritleri birikmiş küllükte, içimde birikenden haberleri yok.
Hatırlıyor musun, bir sabah karşı camdan bakmıştık? Güneş yeni doğuyordu, sen saçlarını savurmuştun rüzgâra. "Güzel günlerimiz olacak" demiştin, içinden geldiği gibi. Olmadı.
Şimdi gece uzuyor, rüzgâr biraz daha sert esiyor. Düşünüyorum da, belki de içtiğim şey senin yokluğun. Belki de bu şehir eskisi gibi olmayacak. Belki de, her şey senin fısıltınla güzeldi.
Kapının önünde duruyorum bazen, belki bir gün dönersin diye. Belki ayaz seni üşütür de, yolun yine buraya düşer. Belki de düşmez. Kim bilir?
Kapı hâlâ açık. Gelmek istersen, içerisi hâlâ sıcak.
YORUMLAR
Henüz yorum yapılmamış :( Yazık ama blog sahibi senin yorumunu bekliyor olabilir