Anlaması kolay bu hayatı ama kolay değil anlamak kadar bu hayatta yaşaması.Neydi yaradılış amacımız anlamak mı inanmak mı yoksa keşfetmek mi?Yoksa günübirlik heveslere aldanmak mı yada düşünmeden yaptığımız her şeyi zamanı geçince mi düşünmekti yada düşünerek geçirdiğimiz hayatın tüm zevklerinden vazgeçmek mi?hepsi tabi ki belki de hiç biri.anlamsız kuramlar peşimde koşmamak bile kayıptı bizim için.arkamıza bakmadan yürüdüğümüz bu hayatta önümüze bakma zahmetinde bile bulunamıyorsak kim dünyanın en zeki yaratıkları sizce bizler mi. koskoca bir yalan bu. Öldürmek için öldürüp sevilmek için sevip başkaları görsün diye ağlıyorsak ve bunları yaparken utanmıyor ve kendimize haklılık payı çıkarıyorsak kendi yalnızlığımız da bile kendimizi kandırmaya kalkıp kendimize saygı duyamıyorsak nasıl olurda hala en yüce yaratılan varlık olarak kendimiz gösterebiliriz? Boşluktayız boşlukta. Hem de derin bir boşlukta hiç fark etmeden hiç hissetmeden düşüyoruz ama tutunacak tek bir dalımız elimizden tutacak tek bir dostumuz olmadan. Ama neden. Neden diye sormaya hakkımız var mı sizce. İnsanlığımız gereği olan saygıyı kendimize gösterememişken başkalarına nasıl gösterdiğimizi düşünebiliriz en yalnız kaldığımız anlarda bile kendimizi bile yalanlarımızla kandırırken bize güvenecek insanları kandırmadığımız yalanını kendimizde başka kime inandırabiliriz. Gerçek sandığımız bir dünyanın yalan sözleri mi yoksa sanal dediğimiz dünyanın gerçek bir esiri mi olmak istersiniz. Ben tercihimi yaptım riyayla dolu bir dünyada yaşayıp tüm riyakarları görmektense görmemeyi tercih ettim.