"Uzun bir süre, ‘güzel hayat başlamak üzere’ diye düşündüm. Gerçek güzel hayat! Ama hep bir engel vardı önde. Öncelikle yapılması gereken birşey; bitmemiş bir iş; tamamlanması gereken bir hizmet; ödenecek bir borç… Hemen sonra güzel hayat başlayacak.

Sonunda uyandım ki, hayat zaten bu engellerden ibaretti.

Bu perspektif, mutluluk için bir yol olmadığını, bilakis mutluluğun kendisinin asıl yol olduğunu görebilmeme yardımcı oldu.

Öyleyse, yaşanan her anın keyfini çıkarmalı ve bu anlar, paylaşılacak özel biri ile geçirildiğinde, daha da çok keyif hissedilmeli.

Zamanın, kimseyi beklemediğini unutmamak lazım. Öyleyse, daha fazla mutlu olmak için, okulun bitmesini, okula gitmeyi, on kilo vermeyi, altı kilo almayı, çocuk sahibi olmayı, çocukların büyüyüp evden ayrılmalarını, işe başlamayı, emekli olmayı, evlenmeyi, boşanmayı, cuma akşamını, cumartesi sabahını, yeni ev-araba almayı, yeni ev-arabanın borcunun bitmesini, baharı, yazı, sonbaharı, kışı, ayın birini, onbeşini, şarkınızın radyoda çıkmasını, ölmeyi, yeniden doğmayı beklemeyin.

" Mutluluk bir hedef değil, yoldur."