Kalp Uyuşması
30 Eylül 2007, 11.17 A- A+
Bir akşam düşün, televizyonda hiçbir şeyin olmadığı bir akşam. Yalnızsın. Düşersin bir karanlığa o
anda. Ne bulutlar gerçek gelir ne de balkona arada bir uğrayan rüzgâr. Onlar bile bakmaz yüzüne,
yalnızlığın bir yamasısındır. Fakat yalnızlık acı vermez. Yalnızlık düşündürür.
Kim demiş yalnızlık kötüdür diye. Yalnızlık özeldir. Yalnızlık iç dünyanın hazinesidir. Neden
yalnızlıklar şarkılarla pekiştirilmeye çalışılır. Neden müzik dinleyerek yalnızlığımızı engelleriz.
Neden insan yalnız olduğunda müziğe yön verir? Neden insan yalnız olduğunda AĞLAR? Yalnızlık
güzeldir. Yalnızlığınıza kaçın ey insanlar. Size yalnızlığı kötüleyenler birer şerefsizdir.
Karanlıktan korkmayın, Yıkık bir evin enkazından korkmayın, Terkedilmiş bir kasabanın rüzgârından
korkmayın, Telefonunuza cevap verilmediği zaman karışık duygularda kaybolmayın, yalnızlığına kaçın.
Gelip geçen dünyada size ait olan tek şeydir yalnızlık. Onu başınızdan savmayın. Onu şarkılardaki
aptalca aşk sözlerine değişmeyin. Yalnızken boş verin acıları, unutun gitsin.
Hep yanlış anlattılar size. “Aşkım sensiz yalnızım” denildi hep şarkılarda. “Yalnızlık acı verir”
dediler. Şarkılar birer yalandan ibaret. Biz bir şarkıyı dinleyip belki bir gözyaşı akıttığımızda
onların ceplerine tomarlarca yalnızlık meyveleri girdi. Hep kullandılar bizi. Hep para kazandılar
acılarımızdan, yarım kalan aşklarımızdan, ayrılıklarımızdan. Artık ne aşk için yağmur yağmasını
beklemenin bir anlamı kaldı, ne de yolculuklarda geçirdiğimiz şehirlerarası yalnızlığın verdiği
karmaşık duyguların bir anlamı kaldı. Hepsi çürüyüp gitti şarkıların ritimleriyle. Artık o kadar
sardı ki kalbimizi aşk şarkıları. Bir kız gördüğümüzde içimizdeki o tatlı karın ağrısının yerini
yarım saatte yazılan aşk katili şarkılar aldı. Yalnız kaldığımızda rüzgârın esişini dinleyerek
yaktığımız bir sigaranın yerini iki yüz elli milyona alınan gitarın tellerinden çıkan şarkı
ritimleri aldı.
Yavaş yavaş ölüyor duygularımız. Yavaş yavaş kuruyor kalbimiz, uyuşuyoruz…
anda. Ne bulutlar gerçek gelir ne de balkona arada bir uğrayan rüzgâr. Onlar bile bakmaz yüzüne,
yalnızlığın bir yamasısındır. Fakat yalnızlık acı vermez. Yalnızlık düşündürür.
Kim demiş yalnızlık kötüdür diye. Yalnızlık özeldir. Yalnızlık iç dünyanın hazinesidir. Neden
yalnızlıklar şarkılarla pekiştirilmeye çalışılır. Neden müzik dinleyerek yalnızlığımızı engelleriz.
Neden insan yalnız olduğunda müziğe yön verir? Neden insan yalnız olduğunda AĞLAR? Yalnızlık
güzeldir. Yalnızlığınıza kaçın ey insanlar. Size yalnızlığı kötüleyenler birer şerefsizdir.
Karanlıktan korkmayın, Yıkık bir evin enkazından korkmayın, Terkedilmiş bir kasabanın rüzgârından
korkmayın, Telefonunuza cevap verilmediği zaman karışık duygularda kaybolmayın, yalnızlığına kaçın.
Gelip geçen dünyada size ait olan tek şeydir yalnızlık. Onu başınızdan savmayın. Onu şarkılardaki
aptalca aşk sözlerine değişmeyin. Yalnızken boş verin acıları, unutun gitsin.
Hep yanlış anlattılar size. “Aşkım sensiz yalnızım” denildi hep şarkılarda. “Yalnızlık acı verir”
dediler. Şarkılar birer yalandan ibaret. Biz bir şarkıyı dinleyip belki bir gözyaşı akıttığımızda
onların ceplerine tomarlarca yalnızlık meyveleri girdi. Hep kullandılar bizi. Hep para kazandılar
acılarımızdan, yarım kalan aşklarımızdan, ayrılıklarımızdan. Artık ne aşk için yağmur yağmasını
beklemenin bir anlamı kaldı, ne de yolculuklarda geçirdiğimiz şehirlerarası yalnızlığın verdiği
karmaşık duyguların bir anlamı kaldı. Hepsi çürüyüp gitti şarkıların ritimleriyle. Artık o kadar
sardı ki kalbimizi aşk şarkıları. Bir kız gördüğümüzde içimizdeki o tatlı karın ağrısının yerini
yarım saatte yazılan aşk katili şarkılar aldı. Yalnız kaldığımızda rüzgârın esişini dinleyerek
yaktığımız bir sigaranın yerini iki yüz elli milyona alınan gitarın tellerinden çıkan şarkı
ritimleri aldı.
Yavaş yavaş ölüyor duygularımız. Yavaş yavaş kuruyor kalbimiz, uyuşuyoruz…
YORUMLAR
Henüz yorum yapılmamış :( Yazık ama blog sahibi senin yorumunu bekliyor olabilir