BABAM
06 Şubat 2008, 13.39 A- A+Ben on iki yaşındaydım babam öldüğünde,hiç elimi tutmamıştı gezerken,hiç öpmemişti beni birinin yanında.Sevmediğinden değildi biliyorum,ayıptı o zamanlar babaların çocukların başını okşaması...aslan oğlum demesi.Şimdilerde ne güzel ,ayıp değil artık babaların çocuklarını doyasıya öpüp sevip kucaklamaları...!Kıskanmıyorum sadece boğazıma birşeyler takılıyor yutkunamıyorum,imreniyorum şimdiki baba oğul ilişkilerine... İmrendikçe daha da çok sarılmak istiyorum oğluma,daha çok başını,sırtını okşamak geliyor içimden.
YORUMLAR
:(( belki bu hayatta herşeyin yerine bir başkasını koyabiliriz ama anne baba nın yerini kimse tutamaz .... yüregimizdeki sevgileri asla gizlemeyelim sevgi belkide bu dünyadaki en güzel duygu ...
03.02.08 de aynı başlıkla ben de yazmışım tesadüfen. Keşke imkan olsa da Babam ile yaşayamadığım ,yaşayamadığımız şeyleri yaşayabilsek
SAYGILARIMLA
İ.B
Falla Babamla,Yıldızlarım hiç barişmadı.:)))Ama "ANNEM" o Benim Kraliçemdir.:))
Paylaşım İçin Teşekkürler...