Biz insanların başaramayacağı şey yoktur. Boşa dememişler bakmak var görmek var diye. Biz bir şeylere mutlu bakarsak mutlu olabiliriz demek ki. Aslında mutluluk o kadar da zor değil gibi gözüküyor. Yeter ki gözlerimizi, beynimizi ve yüreğimizi mutluluğa programlayalım.

    Gerçek mutluluk gülmek ya da kahkaha atmak değildir aslında. Mesela bir aile var, öyle yoksullar ki, belki de  günlerdir boğazlarından bir şey geçmemiş. Onlara bir yardım paketi hazırlayıp biraz da para yardımında bulunursak sevinir ve gülerler elbette. Ama bu yardımların yanında sevgimizi de verirsek onlara, gerçekten gönülden gelerek ilgilendiğimizi gösterirsek o zaman öyle içten bir gülümseme  olur ki içlerinde, gerçek ‘’ mutluluk’’ belirir gözlerimizin önünde.

    Acı da çekeceğiz, güleceğiz de, aşık da olacağız, aşkımız da bitecek, mutlu  da olacağız, ağlayacağız da… madem ki hayat bunların hepsinin bütünü, kabullenmekten başka çaremiz yok. İlle de mutluluk diyorsak, mutlu olmak için birçok nedenimiz var. Oturup sahip olduğumuz şeyleri sayalım, sahip olmadıklarımızdan daha çok çıkacaktır. Yeter ki bakmayı bilelim, ufacık şeylerde büyük mutluluklar saklanır.