Birazcık 1970'li yıllardan bahsetmek ve geçmişe duyulan özlemi dile getirmek istedim. 1970'li yıllar hep hatırlanan öğrenci hareketleri. Sağ-sol çatışmaları ve benzinin yağın ve bir çok sıkıntısının çekildiği yıllar olarak hep akla gelir ve öyle anımsanır. Tabiki bunlar doğrudur doğru olmasını ama bir o kadar da o yıllar saflığın ve temizliğin çıkar ve menfaatlerin günümüz kadar yoğun olarak yaşanmadığı yıllardır. İnsanların ve insanlığın yozlaşmadığı yıllardır o yıllarda bizler çocuktuk veya çocukluktan gençliğe adım attığımız yıllardır. Çocuk dünyamızda var olan bütün eğlence dünyamızın materyalleri misketlerimiz, plastik toplarımız, telli plastik arabalarımız, kız kaçıranlarımız, ip atlamak için iplerimiz, gazoz kapaklarımız, sapanlarımız ve ağaç dallarından yaptığımız oklarımızdır. Bir mp4 ümüz yoktu. bir play-stationu'muz yoktu. Bilgisayarımız yoktu. Vs vs miz yoktu. Doğru yokluklar vardı. Sadelikler vardı. Ama bir o kadarda mutlulukluğumuz ve huzurumuz vardı. Akşam 7 de açılırdı TRT-1 Tv nu ve gece 12 de kapanırdı. Açıldığı zamanda eğerki açılış haberlerinden sonra çizgi filim veya Vadideki Hayat, Bonanza, Vikingler, Arı Maya vs vs ile ile başlıyorsa sokaktan hepimiz o saatte o sevdiğimiz yayınların adını bağırarak evlere dağılır. Bittikten sonra o dizi veya yayın tekrar çıkardık sokağa o dizideki karakterleri çanlandırarak tekrar o diziyi oynardık. Çocukluk veya gençlik aklımızla hayatımızdaki bütün entrikalar Dallas dizindeki Ceyar'ın çevirmiş olduğu entrikalardı. Bundan ötesi mevcut değildi. Heleki yazlık sinemalar Vahi Özler, Ayhan Işıklar, Belgin Doruklar. Daha bir çok sanatcılar. Elinizde Fruko gazozlar ve çekirdekler kimi zaman ağlar kimi zaman gülerdiniz. Daha anlatılacak o kadar çok güzellikler varki hangisini klavyemle dile getirsem anlatsam bilemiyorum. Bazen kelimelerin yetmediği noktada tıkanıp kalıyorsunuz.

                 Şimdi düşünüyorum. Acaba bizler mi şanslıyız; şimdiki gençlik ve çocuklar mı ? Teknolojinin dur durak bilmediği bir dönemde mi yaşamak yoksa o yıllarda mı yaşamak şanslılık. Buyrun kararı siz verin. Ama ben özlüyorum o yılları  hiçbir şeyin sanal ve yapay olmadığı o yılları.

               Sanırım şu şarkı sözleri çok daha güzel anlatacak.

 Nasıl geçti habersiz o güzellim yıllarım/Bazen gözyaşı oldu/Bazen içli bir şarkı/Her anını eksiksiz/dün gibi hatırlarım.