Geçen hafta sonu çalan telefonun sesiyle yataktan fırladım. Yetmiş yaşındaki annem di telefonun ucundaki , bir şey oldu diye çok korkum önce, ama   annem fırçalarına başlayınca anladım.

 -“ Sen o çocuğu nasıl Sigortalı yapmazsın” diye bağırıyordu annem.

 -“Kimi” diye sorunca iyice kızdı .

 -“ Senin oğlunu tabi ki” dedi.

 -“Ama o daha 11 yaşında” diyecek oldum.

 -“Burada insanlar 2 yaşındaki çocuklarını Sigortalı yaptılar” diye ses tonunu iyice yükseltti. “Hem bizi yönetenlerden daha mı akıllısın sen” diye de çıkıştı.

 -Hey benim bir kez Hacca,bir kez de Umreye gidip yüzünü o kutsal topraklara süren Anam, sen bana böyle mi öğrettin. Hani yalan en büyük günahtı. Hani  kimseyi aldatmamalıydık, hani kendinden önce Vatanı düşünmeliydin. Ne oldu sana.

 “Ben Utandım”, ama senden değil. Bilmezsin ki sen Sosyal Güvenlik Yasası nedir. Sadece kulaktan dolma bilgiler, bir de televizyonlardan izlediğin  aklında kalan.

 Unuttun mu senin kocan, benim babam 48 yaşında ölmüştü. Ya onun babası, benim dedem 54 yaşında ölmüştü. Kim yaşayıp da 65 yaşında emekli  olacak .

 İstemiyorum bu utanca oğlumla ortak olmak, bana böyle öğretmedin ANNE.