Bir şeyi yapamamak başka bir şeydir, bir şeyi yapmak istemeyip buna bahane olarak yapamamayı sunmak başkadır. Ben genelde yapamayanım. Bundan gurur duyuyor muyum? Normalde duymamam gerekir, ama bu gibi durumlarda, bahane uyduran olmaktan iyi olduğunu düşünerek, evet, duyuyorum.

Hele hele birinin bir işi yapabileceğini inanıp onu da buna inandırdıktan sonra, o kişinin birden bire eski bahanelerle geri dönmesi, ve bunu karar verdiği anda değil, sorulduğu zamanı bekleyerek yapması bu kadar kırıcı olabiliyorken…

Birinin sana güvendiğini zannedip yüzüstü bırakılmak herkesin başına gelebilir, gelmiştir de. Ama artık onları aştığını zannettiğin bir anda bunla karşılaşmak aşk acısından bile kötü oluyor…