Yaşamımda ilk önce sevmeyi öğrendim çünkü sevdikçe kendimi duyumsadığımı öğrendim. Bağışlamanın ne olduğunu anladım ve bağışlamanın aslında yeni insanlar kazandırdığını gördüm. Bir gün geçmişime baktığımda pişmanlığımdan üzülmediğimi gördüm, bunları ben yaşadım çünkü. Birisini anımsamanın aslında ufak bir telefon görüşmesi kadar kolay olduğunu biliyorum artık. Aslında bana değer veren insanların çok yakınımda olduğunu fakat gözlerimin hep uzaklarda olduğunu anladım. Birisini kırdıktan sonra özür dilemenin aslında beni ben yaptığını anladım. Sen benim için önemlisin sözcüklerinin, verebilecek en büyük armağan olduğunu anladım. Kaçırdığım olanakların aslında bana yeni olanaklar yarattığını gördüm. Gözlerin sözcüklerden daha önemli olduğunu ve yalan söyleyemediklerini biliyorum. Yaşamımda yanımda görmek istediklerimi yanımda göreceğim, çünkü onların bana değer verdiklerini biliyorum. Yaşamın yaşanmaya değer olduğunu ve istersem mutlu olacağımı öğrendim...