Ben bu iki durumunda sadece ve sadece kafamızda,düşüncelerimizde şekillendiğine inanıyorum.İnsan hayatta hangi olayla karşılaşırsa karşılaşsın mutlu olmak yada olmamak olaya değil o olaya bakışa,olayı yorumlamamıza baglı diye düşünüyorum.Hayatta karşımıza çıkmıştır birilerini çok üzen,mutsuz eden olay  başkasını mutlu edebiliyor veya mutlu bile etmese üzülecek bir olay olarak görmüyor.Mesela yolda arabamızın tekerinin patlaması bazıları için büyük bir sıkıntı,engel,felaket olarak görülürken başkası bu olaya belki de daha büyük bir kazayı engelleyen paratoner olarak bakabiliyor.Bizim ayrılık olarak gördüğümüz,bitiş,son deyip korktugumuz ölüm başkası için daha farklı anlam ifade ediyor.Mevlana ölümü ayrılık, son olarak değil buluşma,düğün gecesi anlamın da Şeb-i aruz olarak ifade etmiş.

         Kısaca ben şunu ifade etmeye çalıştım tüm dünya insanları olarak hangi olayla karşılaşırsak karşılaşalım mutlu olmak bizim elimizde.Bizim mutlu olup hayata mutluluk penceresinden bakmamız sadece bizi değil,bizi tanıyan,gören,bizimle teması olan herkesi ilgilendirecek.Hayata bu pencereden bakanlar diğer insanların mutluluk merkezi,pozitif elektirik saçan mutluluk trafosu olarak belki de insanlık için çok gerekli mutlulugu kitaplardan,hayatın içerisine koymuş olacaklar.

BİZİM MUTLULUĞUMUZ,BAŞKASININ MUTLU OLMASINA BAĞLI...