15 yıl önce 23 eylül 1994'te tanıştım canımdan çok sevdiğim mehmedimle, aslında tanışmamız komik şeylerden ibaret olsa da, şans eseri onu tanımış olsamda, kalbimde öyle bir yet etti ki, istesende çıkarıp atmanın imkansız olduğu bir sevgiyi bana bahşetti.

Bu yazıyı yazmamdaki sebeplerden biri yıldönümümüzü kutluyor olmamızdır. Bu zamanda az bulunan saygı ve sevgiye sahibiz. Zaman öyle bir zaman olmuş ki ilişkiler artık çok farklı yönlere kaymış. Saygı göremiyorum ilişkilerde çok fazla, birşeyler karşılıklı çıkarlara bağlanmış.

Birisi bu kadın olsun erkek olsun ilişkiye girdiği anda, karşı taraftan beklediği ne sorusuyla kafası karışıyor. Bana göre beklentinin içinde birbirini saygıyla, sevgiyle sahiplenme gelmelidir. Ama görüyorum ki artık herşeye paraya dayanmış.

Bir bayan erkekle çıkacağı zaman ilk önce bankadaki hesabıyla, sonra altındaki arabasıyla, ne kadar güce sahip olduğuyla, sonra belki yakışıklılığına v.s. bakıyor. Aynı şey erkek içinde geçerli kız güzelmi, benim beklentilerimi karşılayabilir mi falan da filan. Kimse karaktere bakmıyor, kimse bu kişi beni severmi, karakeri bana uyarmı diye bakmıyor. İstisnaları ayırak belirtiyorum elbette.

Ben mehmedimi tanıdığım günden bu yana, en zor günümde bile olsa yanımdan ayrıldığını görmedim. Nereye gidersem gideyim, öncelikle manevi desteğini her zaman yüreğimde hissettim. Arkadaşlar manevi özelliklerimi günün gelişen çağında kayıpmı ediyoruz acaba. Dünyanın sahte güzelliklerine kollarımızı sonuna kadar açarken, geride bıraktıklarımızı görebiliyormuyuz dersiniz.

Günümüzde boşanmaların bu kadar çok arttığı, kendimizin oluşturduğu yaşam standartları içinde, Bir çift olabilmenin özelliiğini yitiriyormuyuz acaba. Hergün eşinize aynı gülen gözlerle bakabiliyor musunuz? Neden evinin dışındaki insana evinin içindeki insandan daha fazla değer veriyorsunuz. Gerçekten her uyandığınızda ben bu insanı çok seviyorum diyebiliyor musunuz? Paylaşımlarınızı arttırabiliyor musunuz? Ona kendinizden ne katıp, ne alabiliyorsunuz?

Ben her MEHMEDİMİ gördüğümde gözlerim parlıyor, güneş gibi içimi ısıtıyor,15 yılımız doldu, zaman ne kadar çabuk geçti, hiç anlamamışım diyorum. Ona çok şey borçluyum, sevgiyi, aşkı doya doya tatmak, her insanın başına kolay gelen bir olay değildir.

SİZDE EVET BENDE HALA İLK GÖRDÜĞÜM GÜN GİBİ SEVİYORUM DİYEBİLİYOR MUSUNUZ? HER SESİNİ DUYDUĞUMDA HALA KALBİM BİR KUŞ GİBİ HAVALANDIRIYOR DİYEBİLİYOR MUSUNUZ? BİR DAHA DÜNYAYA GELSEM YİNE DE ONUNLA EVLENİRDİM YA DA BİRLİKTE OLURDUM DİYEBİLİYOR MUSUNUZ?

YA DA KAÇINIZ BÖYLE GÜZEL SAYGILI VE SEVGİLİ BİR ORTAMI PAYLAŞTINIZ, HALA ELLERİNİZ SIMSIKI KENETLİ.

Allahım'a şükürler olsun, çok mükemmel bir eş ve aileye sahibim. Sizin huzurunuzda Canıma can katan CANSUYUM MEHMEDİME binlerce kez teşekkür ediyorum ve CANIMI ÇOK SEVDİĞİMİ BELİRTMEK İSTİYORUM.

Umarım sizlerde benim gibi şanslı aşıklarsınızdır. Aşk boş iş deyip geçmeyin sakın, inanin gönlünüzdeki aşkla çok başarılara imzalar atıyorsunuz. Bende bunun örneklerinden biriyim.

LÜTFEN BU YAZIYI OKUDUĞUNUZDA BİR AN OLSUN KALBİNİZİN SESİNİ DİNLEYİN VE LÜTFEN SENİ SEVİYORUM KİME DEMEK İSTİYORSANZ DEYİN VE SEVGİNİZİ ERTELEMEYİN.

BEN ERTELEMEDİM VE BİZ ERTELEMEDİK :)

SAYGI VE SEVGİLERİMLE, TEŞEKKÜRLER...