oncelikle sizi ve yorumseverleri selamliyorum,

Toplumsal tecessun insanlar uzerindeki baskisi da goz onune alindiginda, kendini ameliyat masasina yatiran yazilar konusunda blog yazarimiz cok dikkatli olmali diye dusunuyorum, her ne kadar kendisinde begenmedigi ve degistirme yonunde iradesini ortaya koydugu huy yada davranislarini acikca belirtmemis olsa da bazilarinin bunu ogrenmek icin ozel gayret gostereceklerini kestirmek hic de zor degildir  luzumlu olup oolmadigina bakmaksizin.

gelelim yaziya, degismiyen tek sey degisimin kendisidir, insanlar iradi ya da gayri iradi bir sekilde degisim icerisinde yer alirlar ve farkindaliklari olcusunde bu degisim icerisinden olumlu anlamda kazanimlar elde etme imkanlari olacaktir diye dusunuyorum

   insanlar davranislarini degistirebildikleri gibi biraz zorlamlarla aliskanliklarini da degistirebilirler hatta iradenin hakki verildigi gerektiginde dis yardim da alindigi takdirde huy dedikleri karakterleri haline gelmis bazi olumsuzluklari bile degistirebilirler yeterki buna inansinlar

umit ve inancla ustesinden gelinmiyecek zorluk yoktur diye dusunuyorum

saglicakla kalin

değişmek zor, biz istesek bile bakalım çevremizdekiler ne kadar kabullenir değişimimizi

hayatta eğer bencil yaşarsan kötü bi huyun olduğunu görmezsin ama eğer ki bu kadar derin düşüncelere dalarsan nasıl karar verirsen ve ne dersen de hep birşey çıkar karşına kendinde sevmediğin

çünkü bunu sana yaptırıyorlar sen istemesen bile............

ftmblkbas 'ın  son cümlesi  ,benimde gözlemlediğim bir gerçektir.O yüzden  kendimiz de  eksik veya hatalar varsa ,bunları tespit edebiliyorsak eğer,çok zorda olsa değişmeye çalışmak gerekiyor.Epeydir  düşünüyorum bende,biri ağlarken  ona bakıp _bana ne diyebilmeyi,çok sıkıntıda olan birine,o sıkıntıya düşmeseymiş ,ne yapalım diyebilmeyi,başına bir felaket  gelmiş ,ya da kötü olay yaşamış bir yakınımızdan  gözlerimizi kaçırabilmeyi, bizden yardım uman birini  görmezden gelebilmeyi,cenaze evi değilde ,herzaman düğün evi müdavimi olabilmeyi,çok sevdiğimiz birinin yaptığı ,ona çok zarar verebilecek genel bir yanlışını görünce ,onu uyarmak yerine,boşver yaa dünyayı sen mi kurtaracaksın,devam et ,gününü gün et diyebilmeyi, karnımız doyuyor sa,  yanımızda sevdiğimiz de var sa hala , dünya yansa umrumuzda  olmamasını  öğrenmek,uygulamak,duygusuz bir robot gibi  yaşamayı isteme ye  başladığım  anlara denk geldi bu güzel blog yazısı..

 sevgili vene vidi,sizin eksikleriniz,başkalarını rahatsız eden ,huzursuz eden  davranışlarsa ,eğer gerçek tespitleriniz bu yöndeyse,elbette değişme kararınız  olumlu, takdire  şayandır.Eğer, başkalarını rahatsız etmediğiniz halde  yinede  bazı uyum sorunları yaşıyorsanız,o zaman da sorun sizin duygusal olmanızdandır.Aslında sorun sizde değil ,karşınızdaki kişilerdedir.ve bu çözümü çok daha zor olandır.ÇÜNKÜ  duygusal yapısı olan kişi kolay değişemez.  daha açık yazarsam 2 tür uyum zorluğu yaşarız genellikle.

1- Dışardan gelen  haklı sebepler( dedikodu,yalan,iftira,kötü muamele v.s.)

 2- kişinin  duygusal yapısıyla ilgili ,kendi içinden gelen sebepler.

Karşımızda ki kişileri i değiştiremiyeceğimize göre  :  bir gözümüzü,bir kulağımızı kapatıp ,susabilmeyi öğrenmeliyiz .

 Hangi şıkla olursa olsun, değişime ,kendi duygularımızı frenlemeyi  ve sabretmeyi öğrenerek başlayabiliriz.

Yapabilir miyim bilmem ama benim çözümüm de bu.

adınız cıkmışşa 9 a bidaha inmez sekize diyorum bende:)).. kendınızı sorun ollarak degerlendırmenız hıc hos diil hem bazen sorun olmak çözüm olmaktan daha eylenceli:)

ayrıca herkesin bakış acısı farklı demışsiniz dediğiniz gibi sizinde  bakış acınız dierlerınden farklı bazı insanların kabullendiğini sizin kabullenmemeniz çok doğal tıpkı sizin böyle düşünmenize sebeb olan diğer kişilerın sizi oldugunuz gibi kabullenmemesinde olduğu gibi.. o yüzden siz en iyisi değişmeyin, geliştirin kendinizi ama öle kalın, hoscakalın:)

İlk üç paragrafında belirttiklerine katılmamak elde deil,ama kararı verdiğin andan sonra ki (herşeyi olduğu gibi kabul edeceğim, hiç bir şeyi fazla  didiklemeyeceğim) yazdıkların ımkansız bence.Oldugu gibi kabul etmek dedıgın zaman beynımızı bı kenara atmak oluyor.bunu o an için yapıyoruz ama ustunden bıraz zaman gectıkten sonra başlıyoruz kafamızda muhakeme yapmaya .yani didiklememek imkansız hal alıyor .ki bu ınsan insanın yaratılısından gelen bişey.

can çıkar huy cıkmaz  ama kendını bıraz dızgınleyebılırsın ondan sonra kendınde biraz biraz değişim olacagını hissedecegınden eminim.bu arada yaşını merak etmedım desem yalan olur hocam ))