SEVGİSİZ BİR DÜNYA
30 Kasım 2009, 02.53 A- A+
Problemler, insanlar ve çözümler... Bu üç başlık birbiri ile bağlantılı olarak daha da çok sorun getiriyor aslında çoğu zaman.
Öncelikle iletişim hataları buradaki en büyük unsur.Ne dinlemeyi biliyoruz,ne konuşmayı ne de susmamız gerektiği yerde susmayı. Bazen ne kadar tutamasak da kendimizi, içimizden ''Hadi söyle,hadi at içindekileri !'' diyen sesler duysak da ''Sus'' deyip kibarlığımıza sığınmalıyız. Öyle ki sorunları yatıştıracak en güzel yol sükuttur aslında ve insanlara karşı olumlu olmak, insanlığa uygun biçimde konuşmayı başarmak. Topluma hakaret gibi oluyor ama evet. Ne yazık ki insan gibi davranmayı beceremiyor bazıları... Ya normal ses tonunun epeyce ilerisinde, halk dilinde büyük harflerle diye nitelendirdiğimiz, bağırmayı tercih ediyorlar ya da şiddete başvuruyorlar.
Öyle veya böyle, sözlü ya da bedensel kavga etmek bizler için hayatın bir parçası haline geldi maalesef... Konuşmayı denersek normal insanlar gibi sakin. Bilmiyor muyuz sanki kavgaların, küslüklerin hüzün getireceğini ve karanlık gecelerde yüreğine bir kor yangını gibi düşeceğini nafile yine aynı... yine aynı hazin sonlar ve içimizi karatan sonu gelmez ikinci sayfa haberleri...
Çoğu bir şey çıkaramıyor şu söylediklerimden, iş uygulamaya gelince fos. Ne kalpler kırılıyor oysa kavgalarda söylenen her acıtıcı sözde, her harekette kalbin acıyor, sevginden parçalar kopuyor tükeniyoruz yavaş yavaş... Farkında ola ola kötülük dolu bir dünyaya sürüklüyoruz kendimizi. Oysa sevgisiz bir dünyanın bir sonbahar günü gibi solgun; bir kış günü gibi hırçın ve kavurucu bir yaz günü gibi olduğunu bilmiyormuş gibi...
Durup bir an kendimize bakalım ve artık değişmek için bir adım atalım sevgi dolu bir dünya kurabilmek için kendimize ve tüm insanlığa... İşimize gelirse başarabiliriz benim hala umudum var içinde sevgi taşıyanlardan, insan gibi yaşıyanlardan...
Öncelikle iletişim hataları buradaki en büyük unsur.Ne dinlemeyi biliyoruz,ne konuşmayı ne de susmamız gerektiği yerde susmayı. Bazen ne kadar tutamasak da kendimizi, içimizden ''Hadi söyle,hadi at içindekileri !'' diyen sesler duysak da ''Sus'' deyip kibarlığımıza sığınmalıyız. Öyle ki sorunları yatıştıracak en güzel yol sükuttur aslında ve insanlara karşı olumlu olmak, insanlığa uygun biçimde konuşmayı başarmak. Topluma hakaret gibi oluyor ama evet. Ne yazık ki insan gibi davranmayı beceremiyor bazıları... Ya normal ses tonunun epeyce ilerisinde, halk dilinde büyük harflerle diye nitelendirdiğimiz, bağırmayı tercih ediyorlar ya da şiddete başvuruyorlar.
Öyle veya böyle, sözlü ya da bedensel kavga etmek bizler için hayatın bir parçası haline geldi maalesef... Konuşmayı denersek normal insanlar gibi sakin. Bilmiyor muyuz sanki kavgaların, küslüklerin hüzün getireceğini ve karanlık gecelerde yüreğine bir kor yangını gibi düşeceğini nafile yine aynı... yine aynı hazin sonlar ve içimizi karatan sonu gelmez ikinci sayfa haberleri...
Çoğu bir şey çıkaramıyor şu söylediklerimden, iş uygulamaya gelince fos. Ne kalpler kırılıyor oysa kavgalarda söylenen her acıtıcı sözde, her harekette kalbin acıyor, sevginden parçalar kopuyor tükeniyoruz yavaş yavaş... Farkında ola ola kötülük dolu bir dünyaya sürüklüyoruz kendimizi. Oysa sevgisiz bir dünyanın bir sonbahar günü gibi solgun; bir kış günü gibi hırçın ve kavurucu bir yaz günü gibi olduğunu bilmiyormuş gibi...
Durup bir an kendimize bakalım ve artık değişmek için bir adım atalım sevgi dolu bir dünya kurabilmek için kendimize ve tüm insanlığa... İşimize gelirse başarabiliriz benim hala umudum var içinde sevgi taşıyanlardan, insan gibi yaşıyanlardan...
YORUMLAR
Henüz yorum yapılmamış :( Yazık ama blog sahibi senin yorumunu bekliyor olabilir