KAÇASIM GELİYOR
20 Aralık 2009, 21.01 A- A+Yine aynı noktadayım sanki...Yaşamla başa çıkamadığımı düşündüğüm
anlarda, yaşam üstüme üstüme geldiğinde,yerime bir kopyamı bırakıp,kaçasım geliyor.Evet resmen kaçmak istiyorum.Herşeyi özleyene kadar kalmak istiyorum tamamen yabancı insanların olduğu bir yerlerde.Kimse beni tanımasın."Neyin var?"diye sormasın...
Şu an yine yaşamımı sevmiyorum.Eğer yarım
bıraktıklarımı sonlandırabilseydim ne olurdu?Nasıl bir yaşamım olurdu?diye düşünmekten kendimi alamıyorum.
Bazen başa çıkamıyorum yaşamla !Sabrım tükeniyor sanki çarelerin
tükendiği gibi.Tam mücadelem sonlanıyor diye düşünürken bir anda başladığım noktada buluyorum kendimi.Bu anlarda çevremde olup bitenler hiç ilgilendirmiyor beni sanki.Komşu ülkedeki savaş bile beni ilgilendirmiyor.Kendi yaşam savaşım daha önemliymiş gibi geliyor.
Neden sanki yaşamın diğer yüzlerini göremiyoruz?Hep bu böyle mi
olacak?Herkes beni aynı anda unutsun istiyorum mesela.Ve ben sonsuz bir özgürlükle hareket edeyim.Kendimi sahilde bulayım.Ayaklarımı
dalgaların taşıdığı kumlar gıdıklarken ben ufka bakıp öylece kalayım.Derin
derin aldığım nefesler özlediğim birinin kokusunu getirsin beraberinde
mesela.Gözlerimi kapatayım.Açtığımda özlediğim biri yanımda olsa.Müşfik bakışlarını hissetsem üzerimde."Herşey yoluna girecek,üzülme artık!"diyen sesini duysam kulaklarıma inanamayarak.An uzasa...Sonu gelmese...Hep böyle zamanlarda mı gelir eski duyguları insanın aklına acaba?
Giden böyle zamanlarda mı anımsanır?Gitmeseydi nasıl bir yaşamımız olurdu diye niçin düşünülür ki?Neden elindekilerin değerini
bilemezsin?Neden başka hayaller kuşatır seni gerçekler varken?Neden elini tutan eli sımsıkı tutmazsın,tutamazsın?Neden yetmez verilen sevgi?Ne istenir,senin mutluluğun için çabalayan insandan?Ne istersin de alamazsın acaba?Niye sadece yaşamın ilk yarısını paylaşırsın?Ya paylaşılmayan ikinci yarısı ne olacak?Neden istemediğin anlarda bu soruların yanıtlarını düşünür bulursun kendini?Peki yanıt bulabilir misin?Bazen hayaller gerçek olsaydı diyorum.Yaşadığımız kötü anılar da sadece uyandığımızda unuttuğumuz kabuslar olsaydı.Problemlerin çözümleri
kolay bulunabilseydi.Çocukluğumuzdaki gibi sorumsuz gülebilseydik
yaşama.Var olan mutsuzluğun,çözümsüzlüğün sebebi çocukluktaki mutluluk mu acaba?Çocukluğunu mutlu yaşayanlar hep o mutluluğumu özlerler acaba?Yoksa
yaşamayı mı beceremiyoruz?Ah şu yanıtlarını kimsenin tam bilemediği sorular...
YORUMLAR
Sonra da keşke ler biriktiriyoruz zamanı geri almak yeniden yaşamak istiyoruz aynı sahneyi
Senaryoda bir sorun var ya da oyuncularda yuregıne saglık Güzellikler mutluluklar senin olsun.