YILLAR ÖNCE BIR ILKOKUL ÖGRETMENININ BASINDAN GEÇEN BIR HIKAYE

Bayan Rachel dersler basladiginda 5. sinif ögrencisi David’i gözlemlemis onun diger çocuklarla oynamadigini; giysilerinin kirli, saçlarinin da oldukça daginik oldugunu görmüs ve yadirgamisti.

David’in dosyasini incelemeye karar verdi. Incelediginde oldukça sasirdi. Çünkü 1. sinif ögretmeni “David zeki ve neseli bir çocuk. Ödevlerini düzenli olarak yapiyor ve arkadaslari ondan çok memnun” diyordu. 2. sinif ögretmeni: "Mükemmel bir ögrenci, fakat annesinin amansiz hastaligi onu üzüyor ve sanirim evdeki yasami çok zor...” diyordu. 3. sinif ögretmeni: “Annesinin ölümü onun için çok zor oldu. Babasi ona yeterince ilgi göstermiyor ve eger bir seyler yapilmazsa evdeki olumsuz yasam onu etkileyecek.” diye yazmisti. 4. sinif ögretmenine gelince: “ David içine kapanik ve okula hiç ilgi göstermiyor. Hiç arkadasi yok ve bazen sinifta uyuyor.” demisti. Simdi Bayan Rachel sorunu çözmüstü ve kendinden utaniyordu.

Ögrenciler ona güzel kagitlara sarilmis, süslü kurdelelerle paketlenmis Noel hediyeleri getirdiginde kendini daha da kötü hissetti. Çünkü David’in armagani kaba, kahverengi bir kese kagidina gelisigüzel sarilmisti.

Bunu diger ögrencilerin önünde açmak ona aci verdi. Birkaç tasi düsmüs, sahte taslardan yapilmis bilezigi ve üçte biri dolu parfüm sisesini görünce ögrenciler gülmeye basladilar.

Fakat ögretmen, bilezigin ne kadar zarif oldugunu söyleyerek ve parfümden birkaç damlayi bilegine damlatarak onlarin bu gülmelerini bastirdi.

O gün okuldan sonra David ögretmenin yanina gelerek “Bayan Rachel, bugün hep annem gibi koktunuz” dedi.

Çocuklar gittikten sonra ögretmen uzun süre agladi. Sonraki günlerde David’e özel bir ilgi gösterdi. Onunla çalisirken David’in zekasinin tekrar canlandigini hissetti. Ona cesaret verdikçe, çocuk gelisiyordu. Yil sonunda David, sinifin en çaliskani ve kendisinin de en sevdigi ögrenci olmustu. Bir yil sonra, kapisinin altinda bir not buldu. David’dendi. Tüm yasantisindaki en iyi ögretmenin kendisi oldugunu yaziyordu.

Ondan mektup alana kadar 6 yil geçti. O mektupta liseyi bitirdigini ve sinifindaki üçüncü en iyi ögrenci oldugunu ve Bayan Rachel’in hala hayatinda gördügü en iyi ögretmen oldugunu yaziyordu.

Dört yil sonra, bir mektup daha aldi David’den. Üniversitede okudugunu ve iyi dereceyle mezun olmak için çok çaba sarf etmesi gerektigini yaziyordu. Ve Bayan Rachel hala onun hayatinda tanidigi en iyi ögretmendi.

Daha sonra dört yil daha geçti ve bir mektup daha geldi. Iyi bir dereceyle üniversiteden mezun oldugunu ama daha ileriye gitmek istedigini yaziyordu. Ve hala Bayan Rachel onun tanidigi ve en çok sevdigi ögretmendi. Bu kez mektubun altindaki imza biraz daha uzundu. Tip Doktoru ünvani eklenmisti adinin altina.

Sonra ilkbaharda bir mektup daha aldi Bayan Rachel. David, çok iyi bir kizla tanistigini ve evlenecegini yazmisti. Ve babasinin birkaç yil önce öldügünü ve Bayan Rachel’in dügünde, damadin anne ve babasi için ayrilan yere oturup oturamayacagini soruyordu. Tabii ki oturabilirdi. Ve tahmin edin ne oldu? O törene giderken birkaç tasi düsmüs olan o bilezigi takti. Ve tabii ki Noel’de David’in ona verdigi ve annesi gibi koktugunu söyledigi parfümü de sürmeyi ihmal etmedi.

Birbirlerini sevgiyle kucaklarlarken, David onun kulagina “Bana inandiginiz için çok tesekkürler, Bayan Rachel. Beni önemli hissetmemi sagladiginiz ve beni hayata döndürdügünüz için...” diye fisildadi. Bayan Rachel gözünde yaslarla ona karsilik verdi:

“Ben sana tesekkür ederim, yaniliyorsunuz, seninle karsilasincaya kadar ben ögretmenligi bilmiyormusum.” dedi 

Bu Hikayeyi Okudum  Cok Beyendim  Sizlerle Paylasmak  Istedim Umarim Sizlerde Beyenirsiniz ...