HAYAT DERSİ ÖGRETMENDEN
02 Ocak 2010, 20.37 A- A+
> >Bir lise ögretmeni bir gün derste ögrencilerine bir
> >teklifte
> >bulunur:
> >"Bir hayat deneyimine katilmak ister misiniz?"
> >Ögrenciler çok sevdikleri
hocalarinin bu teklifini
> >tereddütsüz
> >kabul ederler.
> >"O zaman" der ögretmen. "Bundan sonra ne dersem
> >yapacaginiza
> >da söz verin"
> >Ögrenciler bunu da yaparlar. "Simdi yarinki ödevinize
> >hazir
> >olun.Yarin hepiniz birer plastik torba ve beser kilo
> >patates
> >getireceksiniz!"
> >Ögrenciler , bu isten pek birsey anlamamislardir. Ama
> >ertesi
> >sabah hepsinin
siralarinin üzerinde patatesler ve
> >torbalar
> >hazirdir.
> >Kendisine merakli gözlerle bakan
>ögrencilerine söyle
> >der
> >ögretmen:
> >"Simdi, bugüne dek affetmeyi reddettiginiz her kisi
> >için bir
> >patates alin, o kisinin adini o patatesin üzerine
> >yazip
> >torbanin
> >içine
> >koyun."
> >Bazi ögrenciler torbalarina üçer-beser tane patates
> >koyarken,
> >bazilarinin torbasi neredeyse agzina kadar dolmustur.
> >Ögretmen, kendisine "Peki simdi ne olacak?" der gibi
> >bakan
> >ögrencilerine ikinci açiklamasini yapar:
> >"Bir hafta boyunca nereye giderseniz gidin, bu
> >torbalari
> >yaninizda tasiyacaksiniz. Yattiginiz
yatakta,
> >bindiginiz
> >otobüste,
> >okuldayken siranizin üstünde? hep yaninizda
> >olacaklar."
> >Aradan bir hafta geçmistir. Hocalari sinifa girer
> >girmez,
> >denileni yapmis olan
>ögrenciler sikayete baslarlar:
> >"Hocam, bu kadar agir torbayi her yere tasimak çok
> >zor."
> >"Hocam, patatesler kokmaya basladi. Vallahi, insanlar
> >tuhaf
> >bakiyorlar bana artik."
> >"Hem sıkıldık, hem yorulduk?"
> >Ögretmen gülümseyerek ögrencilerine su dersi verir:
> >"Görüyorsunuz ki, affetmeyerek asıl kendimizi
> >cezalandiriyoruz.
> >Kendimizi ruhumuzda agir yükler tasimaya mahkum
> >ediyoruz.
> >Affetmeyi
> >karsimizdaki kisiye bir ihsan olarak düsünüyoruz,
>
>halbuki
> >affetmek
> >ten
> >basta kendimize yaptigimiz bir iyiliktir...
> >
> >teklifte
> >bulunur:
> >"Bir hayat deneyimine katilmak ister misiniz?"
> >Ögrenciler çok sevdikleri
hocalarinin bu teklifini
> >tereddütsüz
> >kabul ederler.
> >"O zaman" der ögretmen. "Bundan sonra ne dersem
> >yapacaginiza
> >da söz verin"
> >Ögrenciler bunu da yaparlar. "Simdi yarinki ödevinize
> >hazir
> >olun.Yarin hepiniz birer plastik torba ve beser kilo
> >patates
> >getireceksiniz!"
> >Ögrenciler , bu isten pek birsey anlamamislardir. Ama
> >ertesi
> >sabah hepsinin
siralarinin üzerinde patatesler ve
> >torbalar
> >hazirdir.
> >Kendisine merakli gözlerle bakan
>ögrencilerine söyle
> >der
> >ögretmen:
> >"Simdi, bugüne dek affetmeyi reddettiginiz her kisi
> >için bir
> >patates alin, o kisinin adini o patatesin üzerine
> >yazip
> >torbanin
> >içine
> >koyun."
> >Bazi ögrenciler torbalarina üçer-beser tane patates
> >koyarken,
> >bazilarinin torbasi neredeyse agzina kadar dolmustur.
> >Ögretmen, kendisine "Peki simdi ne olacak?" der gibi
> >bakan
> >ögrencilerine ikinci açiklamasini yapar:
> >"Bir hafta boyunca nereye giderseniz gidin, bu
> >torbalari
> >yaninizda tasiyacaksiniz. Yattiginiz
yatakta,
> >bindiginiz
> >otobüste,
> >okuldayken siranizin üstünde? hep yaninizda
> >olacaklar."
> >Aradan bir hafta geçmistir. Hocalari sinifa girer
> >girmez,
> >denileni yapmis olan
>ögrenciler sikayete baslarlar:
> >"Hocam, bu kadar agir torbayi her yere tasimak çok
> >zor."
> >"Hocam, patatesler kokmaya basladi. Vallahi, insanlar
> >tuhaf
> >bakiyorlar bana artik."
> >"Hem sıkıldık, hem yorulduk?"
> >Ögretmen gülümseyerek ögrencilerine su dersi verir:
> >"Görüyorsunuz ki, affetmeyerek asıl kendimizi
> >cezalandiriyoruz.
> >Kendimizi ruhumuzda agir yükler tasimaya mahkum
> >ediyoruz.
> >Affetmeyi
> >karsimizdaki kisiye bir ihsan olarak düsünüyoruz,
>
>halbuki
> >affetmek
> >ten
> >basta kendimize yaptigimiz bir iyiliktir...
> >
YORUMLAR