Genç bir adam babasıyla dostluk üzerine konuşuyordu. Babası ona etrafında çok insan olduğunu ama dostu olmadığını söyledi. Genç adam buna itiraz etti, hayır baba benim neredeyse parmaklarımın sayısı kadar çok samimi dostum var dedi. Babası ona içlerinden en güvendiğini seçerek çağırmasını söyledi.

     Genç adam denileni yaptı, bu arada babası ağıldan bir koyun getirmişti. Hadı bunu kesip kalın bir çuvala koyalım dedi ve bu işi yaptılar. Babası genç adama; arkadaşına birisiyle tartıştığını ve onu öldürüp, şu kanlar sızan çuvala koyduğunu ve bu cesetten kurtulması için kendisine arakaşının yardım etmesini istediğini söylemesini istedi.

    Aynen babasının dediğini uygulayan gencin arkadaşı, olayı sakin karşıladı ve hemen bir yer belirlediler, cesedi oraya gömerek oradan ayrıldılar. Babası birkaç gün sonra genç adama dediki; şimdi bu arkadaşınla bir bahane bul ve tartışma çıkart bakalım ne yapcak?  Bu talimatıda uygulayan gencin aldığı cevap acı bir gerçeği yüzüne tokat gibi çarptı: Canı gibi sevdiği arkadaşı, sırdaşı ona '' kafamı daha fazla bozma, daha birkaç gün önce temizlediğimiz pislik kokmaya başlamıştır, günyüzüne çıkarsa sende o kokuda boğulursun!'' diyerek onu tehdit etmişti.

   Babasına durumu aktaran ve haklı olduğunu söyleyen genç adam gerçek dostlukların çok az bulunabilecek bir hazine olduğunu çok iyi anlamıştı...