***

     7 yaşındayken babasını kaybetti ve yetim kaldı. Yalnız ve içine kapanık biri olarak yaşamaya, oradan oraya sürüklenmeye başladı.

     8 yaşında okuldan alındı ve köyde yaşadı. Zamanını tarlalarda kargaları kovalamakla geçirdi.

     10 yaşında yüzü kanlar içinde kalacak şekilde, yeni okulundaki hocasından dayak yedi. Ailesi onu okuldan aldı. Sinirden ve korkudan üç gün evinden çıkamadı.

    17 yaşında hayalindeki okulun istediği bölümü için gerekli not ortalamasını tutturamadı.

     24 yaşında tutuklandı, günlerce sorguya çekildi ve 2 ay tek başında bir hücrede hapis yattı.

     25 yaşında sürgüne gönderildi.

     27 yaşında kendisinden bir yaş büyük meslektaşı, kendisinin de üyesi olduğu derneğin çalışmaları ile kahramn ilan edilirken, kendisi hiç önemsenmiyordu. Doğduğu şehrin merkezinde rakibi törenlerle karşılanırken, o kalabalık arasında yalnız başına olanları izliyordu.

    30 yaşında amiri, onu kendisinden uzaklaştırmak için başka göreve atanmasını sağladı. Yeni görevinde fiilen işsiz bırakıldı. Aylarca boş kaldı.

    37 yaşında böbrek hastalığından Viyana'da 2 ay hasta ve yalnız halde yattı.

    37 yaşında komutan olarak yeni atandığı ordu dağıtıldı.

    38 yaşında Savunma Bakanı tarafından görevinden atıldı.

    38 yaşında bir toplantıda giyebileceği bir tek sivil elbisesi bile yoktu ve başkasından bir redingot ödünç aldı. Ayrıca cebinde sadece 80 lirası vardı.

    38 yaşında kendisi için tutuklama kararı çıkarıldı. En yakın beş arkadaşından üçü, onun Kongre temsil heyetine üye olmaması için oy kullandı.

   39 yaşında idam cezasına çarptırıldı.

   Sonra ne mi oldu?

   42 yaşında Türkiye Cumhuriyeti Cumhurbaşkanı oldu!

   Okuduğunuz öykü evsanevi lider Mustafa Kemal ATATÜRK'e aittir. Şimdi düşünün, sizin başarılı olmanızı engelleyen ama Atatürk'ün karşısına çıkmamış bir engel var mı?

    Paranız mı yok? Atatürk'ün de yoktu. Sağlığınız mı bozuk? Atatürk'ün de bozuktu. Çevrenizde sizi çekemeyenler mi var? Atatürk'ün de vardı. Aileniz çok zengin değil miydi? Atatürk'ün de değildi.

    Ona "Para yok" dediler, "Bulunur", dedi. "Düşman çok" dediler, "Yenilir" dedi. Atatürk büyük yaşamak için yapılması gerekenleri de iyi özetlemiş :

     "Büyüklük odur ki hiç kimseye iltifat etmeyeceksin, hiç kimseyi aldatmayacaksın, memleket için gerçek ülkü neyse onu görecek, o hedefe yürüyeceksin. Herkes senin aleyhinde bulunacaktır, herkes seni yolundan çevirmeye çalışacaktır. İşte sen burada direneceksin. Önünde sonsuz engeller yığılacaktır. Kendini büyük değil küçük, araçsız, hiç telakki edecek, kimseden yardım gelmeyeceğine inanarak o engelleri aşacaksın. Ondan sonra sana büyüksün derlerse, bunu diyenlere de güleceksin."

(ALINTIDIR.)