Hayat Kumbaranızda Neleri Sakladınız?
24 Mart 2010, 17.24 A- A+
Hayat kumbaranızda neler saklı hiç düşündünüz mü? Geriye dönüp baktığınızda o ana kadar biriktirdikleriniz içinizi mi acıtıyor yoksa?
Hayatta biriktirdiklerimizle dolar kumbaramız, içinde sevinçler, hüzünler, mutluluklar, gözyaşları, ayrılıklar, başarılar, sevgiler ve dostluklar saklıdır. Yaşanmış her bir günün, emek verilmiş her bir saatin tik takları ile beraber nice güzel anı tıka basa doldurmuştur hayat kumbaramızı. Biriktirdiklerimiz, unutamayıp en derine gömdüklerimiz, unuttuğumuzu zannedip kırk kat bohçalar içinde sakladıklarımız, kalp yaralarımız, gönül kırgınlıklarımız, hayatımızın ilkleri ve daha niceleri.
Hayat kumbaranızda neler saklı hiç düşündünüz mü?
Geriye dönüp baktığınızda o ana kadar biriktirdikleriniz içinizi mi acıtıyor yoksa? Geçmişe yaptığınız yolculuğunuzda buruk tebessümler mi şekilleniyor dudak kıvrımlarınızda mahsunca? Hayatınızı kaplayan ve içinizi mutlulukla dolduran tüm bu güzellikler için her şeye, herkese teşekkür etmek isteği mi belli belirsiz içinizi kaplayan yoksa? Yeniden dünyaya gelsem yine aynı hayatı yaşardım diyebiliyor musunuz cesaretle?
Fotoğraflardaki ayrıntılarda neler görüyorsunuz peki? Bıraktığınız yerde kaldığını düşündüğünüz gerçek dostlarınız hala orada mı? Yoksa içiniz terk edilmişliğin o hazin melodisine eşlik mi ediyor? O zaman hayatınızda derin izler bıraktığını sandıklarınız şimdi neredeler?
Peki ya hayat boyu biriktirdiğiniz o bir kumbara dolusu anı arasında öncelikte olanlar neler? Dostluklar, sevgi mi ağır basıyor, yoksa para ve eşyalar mı? Geçmiş günlerde hep beraber oluşturdukları o fotoğraf karelerinde sizin için önemli olan hangisiydi? Şimdi hangisi kaldı elinizde?
Geçmişe döndüğünüzde, o anıları kare kare tekrar sar baştan yaptığınızda güzel bulacağınız şeyler olmalı mutlaka. Eğer yoksa onca zamanı boşa harcamış sayılmaz mısınız? Sizi etkileyen, sadece değip geçmeyen, hayatınızda iz bırakan şeyler arasında güzellikler çoğunluktaysa ne mutlu size.
Çünkü hayat kumbarası sevgilerle, iyiliklerle, dostluk ve arkadaşlıklarla dolu olanlar dünyanın en zengin insanlarından daha zengindirler. Bu zenginliği tatmak için ne yapıp edin, kumbaranızı sevgi ile doldurun. Yolun sonuna gelip kumbaranızı açtığınızda kucaklayacağınız iç huzurun en büyük tebessümünüz olacağını da sakın unutmayın. Yüzünüzdeki çizgiler gönlünüzdeki o hiç kapanmayan yaralara en iyi merhem yine orada, yine onların arasında saklıdır.
Hangimiz yaşamın zorlu yokuşlarındayken durup soluklanmayı, geriye dönüp bakmayı ve kumbaramızda neler biriktirdiğimize göz gezdiriyoruz ki?
Eğer aralarda vereceğimiz molalarla bunu yapabilseydik belki de bir sonraki zaman diliminde daha seçici, daha özenli olurduk kendimize ve yaşantımıza karşı. Ne yazık ki aklımız başımıza ancak yolun sonuna yaklaştığımızda geliyor. Ve çoğunlukla o zaman hayat muhakemesi yapmaya başlıyor; kumbaramızı açmayı, önümüze saçılanlarla neleri kaçırdığımızı anlamaya çalışıyoruz. Ama o zaman her şey için çok geç oluyor. Çünkü eksik kalanların tamamlanması, hataların düzeltilmesi için yeterli zamanımız kalmıyor.
Hayatla ilgili tüm yazılar buna dikkat çekebilmek için değil mi aslında? Birimizin kaçırdığını bir diğerimizin yakalaması adına bir artı. Zamanın acımasızlığına karşı yapılacak en güzel harekette bu bence. Sizin için vakit geçmiş olsa bile en azından diğerleri için geç olmasın. Sizin vaktiyle aklınıza dahi getirmediğiniz bir takım kavramları hiç olmazsa diğer insanlar önceden anlasınlar. Anlasınlar ki vakti geldiğinde pişmanlıkları yok denecek kadar az olsun. Bir kayıp binlerce yürekte kayıpsızlığa dönüşsün.
Hayatta biriktirdiklerimizle dolar kumbaramız, içinde sevinçler, hüzünler, mutluluklar, gözyaşları, ayrılıklar, başarılar, sevgiler ve dostluklar saklıdır. Yaşanmış her bir günün, emek verilmiş her bir saatin tik takları ile beraber nice güzel anı tıka basa doldurmuştur hayat kumbaramızı. Biriktirdiklerimiz, unutamayıp en derine gömdüklerimiz, unuttuğumuzu zannedip kırk kat bohçalar içinde sakladıklarımız, kalp yaralarımız, gönül kırgınlıklarımız, hayatımızın ilkleri ve daha niceleri.
Hayat kumbaranızda neler saklı hiç düşündünüz mü?
Geriye dönüp baktığınızda o ana kadar biriktirdikleriniz içinizi mi acıtıyor yoksa? Geçmişe yaptığınız yolculuğunuzda buruk tebessümler mi şekilleniyor dudak kıvrımlarınızda mahsunca? Hayatınızı kaplayan ve içinizi mutlulukla dolduran tüm bu güzellikler için her şeye, herkese teşekkür etmek isteği mi belli belirsiz içinizi kaplayan yoksa? Yeniden dünyaya gelsem yine aynı hayatı yaşardım diyebiliyor musunuz cesaretle?
Fotoğraflardaki ayrıntılarda neler görüyorsunuz peki? Bıraktığınız yerde kaldığını düşündüğünüz gerçek dostlarınız hala orada mı? Yoksa içiniz terk edilmişliğin o hazin melodisine eşlik mi ediyor? O zaman hayatınızda derin izler bıraktığını sandıklarınız şimdi neredeler?
Peki ya hayat boyu biriktirdiğiniz o bir kumbara dolusu anı arasında öncelikte olanlar neler? Dostluklar, sevgi mi ağır basıyor, yoksa para ve eşyalar mı? Geçmiş günlerde hep beraber oluşturdukları o fotoğraf karelerinde sizin için önemli olan hangisiydi? Şimdi hangisi kaldı elinizde?
Geçmişe döndüğünüzde, o anıları kare kare tekrar sar baştan yaptığınızda güzel bulacağınız şeyler olmalı mutlaka. Eğer yoksa onca zamanı boşa harcamış sayılmaz mısınız? Sizi etkileyen, sadece değip geçmeyen, hayatınızda iz bırakan şeyler arasında güzellikler çoğunluktaysa ne mutlu size.
Çünkü hayat kumbarası sevgilerle, iyiliklerle, dostluk ve arkadaşlıklarla dolu olanlar dünyanın en zengin insanlarından daha zengindirler. Bu zenginliği tatmak için ne yapıp edin, kumbaranızı sevgi ile doldurun. Yolun sonuna gelip kumbaranızı açtığınızda kucaklayacağınız iç huzurun en büyük tebessümünüz olacağını da sakın unutmayın. Yüzünüzdeki çizgiler gönlünüzdeki o hiç kapanmayan yaralara en iyi merhem yine orada, yine onların arasında saklıdır.
Hangimiz yaşamın zorlu yokuşlarındayken durup soluklanmayı, geriye dönüp bakmayı ve kumbaramızda neler biriktirdiğimize göz gezdiriyoruz ki?
Eğer aralarda vereceğimiz molalarla bunu yapabilseydik belki de bir sonraki zaman diliminde daha seçici, daha özenli olurduk kendimize ve yaşantımıza karşı. Ne yazık ki aklımız başımıza ancak yolun sonuna yaklaştığımızda geliyor. Ve çoğunlukla o zaman hayat muhakemesi yapmaya başlıyor; kumbaramızı açmayı, önümüze saçılanlarla neleri kaçırdığımızı anlamaya çalışıyoruz. Ama o zaman her şey için çok geç oluyor. Çünkü eksik kalanların tamamlanması, hataların düzeltilmesi için yeterli zamanımız kalmıyor.
Hayatla ilgili tüm yazılar buna dikkat çekebilmek için değil mi aslında? Birimizin kaçırdığını bir diğerimizin yakalaması adına bir artı. Zamanın acımasızlığına karşı yapılacak en güzel harekette bu bence. Sizin için vakit geçmiş olsa bile en azından diğerleri için geç olmasın. Sizin vaktiyle aklınıza dahi getirmediğiniz bir takım kavramları hiç olmazsa diğer insanlar önceden anlasınlar. Anlasınlar ki vakti geldiğinde pişmanlıkları yok denecek kadar az olsun. Bir kayıp binlerce yürekte kayıpsızlığa dönüşsün.
YORUMLAR
Hangimiz yaşamın zorlu yokuşlarındayken durup soluklanmayı, geriye dönüp bakmayı ve kumbaramızda neler biriktirdiğimize göz gezdiriyoruz ki?
Aşkom eline yüreğine sağlık çok güzel bir paylaşım olmuş.
.......kaleminize sağlık
aynen katılıyorum...
bana sorsalar eğer hayat kumbaranda ne biriktirdin diye, anlamlı, değerli ve vazgeçilmezin yada hiç pişmanlık duymayacağın ne yaptın ne var orda deselerdi, tek diyeceğim şey ömerim ile melikem olurdu herhalde...
arkadaşlıkmı, en güzelleri oldu hayatımda, dostlukmu en samimileri oldu hayatımda, hemde her yaştan oldu, benden yaşça çok küçük yada çok büyük farketmez, ama en iyileri oldu hep... çünkü her arkadaşımı en iyi arkadaşım olarak gördüm, her dostumu en iyisi olarak gördüm... tabiki birçok pişmanlığımda oldu, öğüt verilecek birçok olayımda, ama kimseye öğüt verecek halde değilim :)))
çocukluğumda en mutlu anım olarak aklıma gelen ise, 6 yaşlarındaydım, bir gece yarısı babam gelmişti almanyadan, ve bana hediye olarak bir futbol topu getirmişti :))) sabahı bekleyemedim ( futbol hastasıydım) güneş tam doğmadan, şafak yeni sökerken ve ortalıklarda kimse yokken, aldım topumu ve dışarda oynadım.. şimdi aklıma geliyorda, futbol topu yokmuyduda bu kadar sevindin diyeceksiniz belki, evet yokmuş demekki..
eline sağlık DENİZ hn. yazın güzel, maziye ne diye daldırıyorsunki şimdi durup dururken.:))
Yazıma zaman ayırıp okuyan (arkadaşlara),Aşkoma,Hemşoma ve Sedat by e teşekkürlerimi sunuyorum...
ALLAH herkese sevdikleri ile birlikte sağlıklı,huzurlu,pişmanlık duymayacağı bir ömür nasip etsin inşallah...